Το πρωί της Παρασκευής 11 Δεκεμβρίου 2020 σημαδεύεται από την πρωτοφανή επιβολή “τηλε-προστίμων”. Η Ασφάλεια Χανίων τηλεφωνεί στα κινητά ανθρώπων που θεωρούνται “γνωστοί/ες” για την δράση τους και τους/τις καλεί να πάνε στα γραφεία της για να παραλάβουν πρόστιμα που εκδόθηκαν για “παραβάσεις που βεβαιώθηκαν” κατά τις πολιτικές διαμαρτυρίες των 6 και 10 Δεκεμβρίου. Ακολουθούμε γενική άρνηση παραλαβής. Δεν αναγνωρίζουμε την απαγόρευση συγκεντρώσεων που αποφάσισε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., όπως και οποιαδήποτε απαγόρευση τίθεται ενάντια στην κοινωνία. Όμως, προκύπτουν τα ερωτήματα: Πώς έγινε η ταυτοποίηση; Η αναδρομική επιβολή προστίμου προβλέπεται απ’τον νόμο;
Η τηλεφωνική επιβολή προστίμων στον κινηματικό κόσμο επαναφέρει το χουντικό φακέλωμα καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας. Πλέον με ένα τηλεφώνημα η αστυνομία θεωρεί ότι μπορεί να κατηγορεί τον καθένα και να του ασκεί οικονομικές κυρώσεις για την πολιτική του δράση. Αλλά και εν γένει, τα πρόστιμα δεν είναι υγειονομικό μέτρο. Αφού είναι οριζόντια (για κάποιον είναι το 50% του μισθού ενώ για άλλον το 0,001%), είναι μεροληπτικά (ο συνωστισμός στις διαδηλώσεις ενοχλεί, ενώ στο μετρό ή στις εκκλησίες όχι) και χαλαρώνουν επικίνδυνα τη διάκριση των εξουσιών (ένας μπάτσος μπορεί ξαφνικά να αποφασίζει αν λες αλήθεια για το πού πας και γιατί).
Υπάρχει όμως μια, σχετικά άγνωστη, αλληλουχία γεγονότων:
17 Νοέμβρη: Ο Υπουργός “Προστασίας” του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης προαναγγέλει με δηλώσεις του στα Μ.Μ.Ε. την “ακύρωση” των εκδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Μιχάλης Καραμαλάκης, εκδίδει μια διαταγή που απαγορεύει την συνάθροιση άνω των τεσσάρων ατόμων. Οι αντιδράσεις είναι καθολικές, η καταστολή που ακολουθεί σε ολόκληρη τη χώρα σκληρή. Στα Χανιά, η πλατεία Δημοτικής Αγοράς – στην οποία έχουν καλέσει οι συλλογικότητες της πόλης – αστυνομοκρατείται από νωρίς κι έτσι η συγκέντρωση τελικά καταφέρνει να συγκροτηθεί σε κοντινό δρόμο. Την ίδια μέρα επιβάλλονται τα πρώτα “εκδικητικά” πρόστιμα σε ανθρώπους που φτάνουν μεμονωμένα στην πλατεία την προγραμματισμένη ώρα της συγκέντρωσης, ανεξάρτητα από τη συμμόρφωσή τους στα υγειονομικά μέτρα (μάσκα, μήνυμα και αποστάσεις).
6 Δεκέμβρη: Στο ίδιο έργο θεατές. Η αστυνομία τρομοκρατεί συστηματικά και χτυπάει όπου βρίσκει σε ολόκληρη την επικράτεια. Στα Χανιά, οργανώνεται μεσημεριανή συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διαχείριση της πανδημίας και την μνήμη της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται απρόκλητα με τον “τσαμπουκά” της αρπαγής του πανό από δύο ασφαλίτες. 8 άνθρωποι ξυλοφορτώνονται και οδηγούνται στο τμήμα, όπου οι προσαγωγές γίνονται συλλήψεις, με ποικίλες κατηγορίες και βεβαίως με τη συνοδεία προστίμου για “συνάθροιση άνω των τριών”. Το σώμα των διαδηλωτών/τριών θα παραμείνει συντεταγμένα για αρκετές ώρες στην οδό Χάληδων διεκδικώντας την απελευθέρωση των συλληφθέντων.
Την ίδια μέρα στις πέντε το απόγευμα, πραγματοποιείται μια πορεία γειτονιάς στη Νέα Χώρα, με δυνατό παλμό, με σημαντική – για τις συνθήκες – προσέλευση και μεγάλη αποδοχή από τους περίοικους. Οι μπάτσοι κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους και επιχειρούν να μπλοκάρουν την πορεία στη Σελίνου. Ταυτόχρονα, στην πλατεία Αγοράς στήνεται ένα άλλο σκηνικό. Τα “όργανα” αρχίζουν να “δικαιολογούν την παρουσία” τους μπλοκάροντας και ελέγχοντας για “μέτρα κατά της διάδοσης του covid” κάθε διερχόμενο αυτοκίνητο και πεζό επί ώρες.
9 Δεκέμβρη, στην προγραμματισμένη “φωταγώγηση” του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου (που έχει αναγγελθεί ότι θα μεταδοθεί διαδικτυακά) το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών παρεμβαίνει με ένα καλλιτεχνικό δρώμενο ευαισθητοποίησης για το ζήτημα των αστέγων της πόλης. Ο Δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, ζητά από τις αστυνομικές δυνάμεις να εμποδίσουν την διαμαρτυρία με το πρόσχημα ότι όσοι/ες παραμείνουν “θα ελεγχθούν για covid”.
10 Δεκέμβρη το απόγευμα, πραγματοποιείται μεγάλη (παρά την βροχή) αντικατασταλτική συγκέντρωση στην πλατεία Αγοράς. Είναι σαφές από την περικύκλωση ότι κάθε απόπειρα πορείας θα προκαλέσει και πάλι επεισόδια και χρήση βίας.
Όταν το κράτος είναι σφυρί, βλέπει τα πάντα σαν καρφιά.
Μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται ότι η κρατική διαχείριση, δεν είναι μόνο ανεπαρκής αλλά και επικίνδυνη για την υγεία μας. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη βασίζεται σε υποστελεχωμένες δομές του δημόσιου συστήματος υγείας και τα αιτήματα των συνδικάτων των υγειονομικών, ήδη από την πρώτη καραντίνα, δεν εισακούονται. Η κυβέρνηση αφού απέτυχε να διαχειριστεί επικοινωνιακά την πανδημία, προχωρά σε αστυνομική διαχείριση. Ξύλο, πρόστιμα και χημικά σε όσους αμφισβητούν την κρατική τρομοκρατία και τις πολιτικές υποτίμησης της ζωής και της εργασίας μας.
Απ’ την άλλη, όλο και περισσότερες κινήσεις, τοπικά και πανελλαδικά, σπάνε το μονοπώλιο της κρατικής αφήγησης με κινηματικές παρεμβάσεις στο δρόμο και το διαδίκτυο, προσπαθώντας να αντιταχθούν στις παράλογες απαγορεύσεις.
Η πανδημία, εκτός από ένα επικίνδυνο γεγονός, έχει πάρει διαστάσεις συστημικής κρίσης, και μιας νέας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η ελληνική διαχείριση αυτής της συστημικής κρίσης επενδύει απ’τη μία στο φόβο και την καταστολή, απ’την άλλη στην αποχαύνωση και τη εξαγορά των ΜΜΕ, τόσο που πλέον ο παραλληλισμός με τη Χούντα δεν ακούγεται υπερβολικός. Η διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική), που αφορούσε τη διασφάλιση της αστικής δημοκρατίας, χαλαρώνει ή εκλείπει τελείως. Με νομοθετήματα “της μιας βραδιάς”, μπορεί να απαγορεύεται η συνάθροιση, η μετακίνηση, η διαδήλωση. Παράλληλα, με την εντατική λειτουργία της Βουλής περνάνε νομοσχέδια αντεργατικά, αντιπεριβαλλοντικά και αντικοινωνικά, επενδύοντας ακριβώς σε αυτήν την φίμωση της αντίδρασης.
Τα κρατη επιχειρούν να διαχειριστουν τις πανδημίες προς όφελος του κεφαλαίου, με συνέπεια να γίνονται όλο και πιο αυταρχικά, συνεχίζοντας την αποδημοκρατικοποίηση των θεσμών. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, στοχοποιούν τον κόσμο που αγωνίζεται για την καλυτέρευση της κοινωνίας, για υγεία και αξιοπρέπεια. Όπως και πριν, τώρα και με κορωνοϊό, τα ζητούμενα παραμένουν ίδια: Ταξικοί αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση. Στήριξη στους αγώνες των εργατών/τριών, και ειδικά στα νοσοκομεία, στην κατεύθυνση μιας αξιοπρεπούς υγειονομικής περίθαλψης για όλους/ες.
Σε Ελλάδα, Γαλλία, Αλβανία, αντίσταση, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια.
Ραντεβού στους δρόμους
Κατάληψη Rosa Nera, Λόφος Καστέλι Χανιά, Δεκέμβρης 2020
rosanera@espiv.net
