Μήνας: Οκτώβριος 2019

Άλλη μια κυβέρνηση ικανοποιεί το ρατσιστικό όχλο εκκενώνοντας καταλήψεις στέγης και εκτοπίζοντας την προσφυγιά σε απομονωμένους καταυλισμούς. 
Αντίθετα με τις καταλήψεις που δημιουργούν κοινωνικούς δεσμούς για τους πρόσφυγες, στα απάνθρωπα κρατικά κέντρα εγκλεισμού απαγορεύεται σε χιλιάδες μικρά παιδιά η πρόσβαση στην υγεία, στην παιδεία και στη στέγη. 
Την ίδια στιγμή εγκλωβίζονται ευάλωτες ομάδες μεταναστών και εκατοντάδες προσφυγόπουλα στα εσκεμμένα υπερχειλισμένα κολαστήρια της Λέσβου, είτε μεταφέρονται σε εξίσου άθλιες υποδομές με αντίσκηνα και χωρίς επάρκεια στο νερό όπως στον αεροδιάδρομο της Νέας Καβάλας… 
Ο στόχος των αφεντικών είναι να αποκλείσουν τους πρόσφυγες από την κοινωνική αλληλεγγύη, ώστε γίνει εντελώς αναλώσιμη η ζωή τους και ακόμα πιο φτηνή η εργασία τους. 
Παρά τον πόλεμο εναντίον τους, εκατοντάδες χιλιάδες ξενιτεμένοι βρίσκουν το δρόμο να ξεφύγουν από τη μιζέρια, τον πόλεμο και τα σύνορα. 

Η ιστορία διδάσκει πως όποιος ανέχεται τον θάνατο, την άρνηση ασύλου και τη βαρβαρότητα για τον «άλλο», στο τέλος θα τα βιώσει και ο ίδιος. Η μόνη ελπίδα αυτής της κοινωνίας είναι η υπεράσπιση της ελευθερίας της ανθρώπινης μετακίνησης και οι κοινοί αγώνες με την ξενιτιά και την προσφυγιά, στις γειτονιές, στην καθημερινή ζωή και στους χώρους της δουλειάς.
Η ελευθερία της ανθρώπινης μετακίνσησης είναι δίκαιη.Οι καταλήψεις στέγης είναι μια πολιτική λύση. 

Το ξημέρωμα της παρασκευής 4 του Οκτώβρη, κατά τις 4:00π.μ, τρεις άνθρωποι ενώ κοιμόντουσαν στο δρόμο δέχτηκαν επίθεση με ραβδιά από έξι κουκουλοφόρους που επέβαιναν σε ένα αμάξι και τρεις μηχανές. Αυτό συνέβη ακριβώς εδώ, στο Κουμ Καπί, στην άκρη του πάρκινγκ που είναι μπροστά από το μαγαζί Αυλή. Για να αναρρώσουν από τα τραύματά τους, βγαίνοντας από το νοσοκομείο οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν προσωρινά καταφύγιο στην κατάληψη Rosa Nera. Προέρχονται από το Μαρόκο και τη Σομαλία, είναι μελαμψοί, δεν έχουν χαρτιά και το έγκλημα είχε καθαρά ρατσιστικά και ταξικά κίνητρα. Ακόμη και αν οι δράστες λίγο καταλάβαιναν τι έκαναν ή αν ήταν βαλτοί.

Μιλώντας με τους ίδιους και με τους περίοικους διαπιστώσαμε ότι οι σχέσεις τους ήταν απόλυτα ομαλές τις λίγες μέρες που κοιμόντουσαν εκεί. Γείτονες που είχαν ήδη δείξει την αλληλεγγύη τους προσφέροντας στρώματα ή μοιραζόμενοι γεύματα με τους ανθρώπους αυτούς, εξέφρασαν ανοιχτά την απέχθειά τους για τους υπεύθυνους του ξυλοδαρμού.

Το Κουμ Καπί ήταν παλαιόθεν η γειτονιά των παριών στα Χανιά. Από τον 17ο αι. που μεταφέρονται στην Κρήτη μαζικά οι πρώτοι σκλάβοι έως και τις αρχές του 20ού όπου με την ανταλλαγή των πληθυσμών έφυγαν και οι τελευταίοι χαλικούτηδες. Είναι γνωστές οι φωτογραφίες με τις αφρικάνικες καλύβες τους και το φτωχό τζαμί τους στημένα όλα πάνω στην άμμο. Αρχικά σκλάβοι και έπειτα απελεύθεροι αλλά υποτιμημένοι λιμενεργάτες, αχθοφόροι, σφαγείς κ.α.. Μέχρι σήμερα στο Κουμ Καπί κατοικούν κυρίως φτωχοί άνθρωποι με διαφορετικές πατρίδες.

Κάποια πράγματα βολεύουν και γι αυτό δεν αλλάζουν εύκολα. Αδιάκοπα, μέχρι σήμερα, η οικονομική ευμάρεια και η κοσμική ζωή των Χανίων χτίζεται πάνω στις πλάτες ανθρώπων αόρατων, χωρίς ταυτότητα, χωρίς όνομα και χωρίς στοιχειώδη αναγνωρισμένα δικαιώματα. Ανθρώπων που η ζωή τους δεν μετράει σαν τη δική μας, που δεν θεωρούνται ακριβώς άνθρωποι όπως εμείς που διαβάζουμε αυτό το κείμενο. Στις λάτζες, στα χωράφια, στις οικοδομές, στα θερμοκήπια εργάζονται κυρίως τέτοιοι θεσμικά αόρατοι άνθρωποι. Τελείως ξεδιάντροπα και χωρίς περιστροφές, ο πρόεδρος των ξενοδόχων του ν. Ηρακλείου εκφράζει ανοιχτά τον μικρόψυχο φόβο των αφεντικών του τουρισμού: “…Αν βάλουν μετανάστες, οι ιδιοκτήτες θα καταστρέψουν τα καταλύματα τους, αν βάλουν σε αυτά κόσμο που δεν θα προσφέρει κάτι αλλά ούτε και θα πάει μπροστά τη χώρα. Δεν ξέρουμε τι άνθρωποι είναι όλοι εκείνοι που θα έρθουν. Θα φέρουν μια τρομερή ανακατωσούρα και στην τοπική κοινωνία αλλά θα είναι και πρόβλημα για το πώς θα εξελιχθεί η σεζόν.” Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι αγνοεί πόσα χρωστάει ο κλάδος του στην υποτιμημένη μεταναστευτική εργασία. Στην πραγματικότητα είναι απλώς φασίστας.

Οι άνθρωποι που έχουν φτάσει ως εδώ διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα από πολεμικά μέτωπα, περπατώντας μερόνυχτα στα βουνά και διακινδυνεύοντας μέσα σε σάπια βαρκάκια, δεν αστειεύονται. Έχουν φύγει από εμπόλεμες πατρίδες ή από αυταρχικά καθεστώτα και μέρη όπου οι κοινωνικές ανισότητες σκοτώνουν. Έχουν αφήσει τα πάντα γυρεύοντας καλύτερη ζωή και σεβασμό.

Η ανθρώπινη μετακίνηση δεν έχει πάψει ούτε στιγμή μέσα στα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παρουσίας του είδους στον πλανήτη. Ποτέ κανένα καθεστώς δεν κατάφερε εξαφανίσει αυτή την επιθυμία. Γνωρίζουμε όμως ότι το κράτος είναι μια συμμαχία στη βάση προνομίων και η δουλειά του είναι να διασφαλίζει την αυθαίρετη ταξινόμηση των προνομίων αυτών. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η προσπάθεια ελέγχου της μετανάστευσης προς όφελος των νόμιμων και παράνομων μαφιών. Γι αυτό και ο αγώνας για ίσα δικαιώματα ντόπιων και μεταναστών είναι ουσιαστικά μια προτροπή προς την κοινωνία για το ξεπέρασμα του έθνους – κράτους.

καπατουμάς Καρά Γκιουλέ (κατάληψη Rosa Nera) 10/2019

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΗ ROSA NERA
ΠΟΡΕΙΑ: ΣΑΒΒΑΤΟ 26/10 | 12.00 | ΑΓΟΡΑ

Η νέα κυβέρνηση πιάνοντας το νήμα από την προηγού-
μενη έχει κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της για τάξη
και ασφάλεια. O κρατικός μηχανισμός, με μπροστάρη
τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και βασικό δόγμα του τη «μη-
δενική ανοχή» έχει εξαπολύσει συντεταγμένη επίθεση
ενάντια σε καταλήψεις στέγης προσφύγων και άλλες
που στεγάζουν πολιτικές συλλογικότητες.
Η επιβολή της νεοφιλελεύθερης αντικοινωνικής πολιτι-
κής εις βάρος των από κάτω δεν θα μπορούσε να μην
ακολουθείται από συντονισμένη καταστολή και κινή-
σεις εντυπωσιασμού. Η μεθοδευμένη εγκληματοποίηση
των μεταναστών και των δομών του οργανωμένου κι-
νήματος των καταλήψεων, γίνεται αφενός για να καμ-
φθούν οι οποιεσδήποτε αντιστάσεις και αφετέρου για
να εξαπλωθεί ένα καθεστώς φόβου, σιωπής και υποτα-
γής στην υπόλοιπη κοινωνία. Η στοχοποίηση των κατα-
λήψεων φαίνεται να είναι η κεντρική επιλογή του κρατι-
κού μηχανισμού καθώς αυτές αποτελούν ένα δυναμικό
κύτταρο του ανταγωνιστικού κινήματος. Με τη διαρκή
μετακίνηση πληθυσμών είτε προς αναζήτηση μιας κα-
λύτερης ζωής είτε λόγω της όξυνσης των πολεμικών
συγκρούσεων σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανα-
τολή, γινόμαστε μάρτυρες (η και απλώς θεατές) μιας
πραγματικότητας με χιλιάδες νεκρούς στη Μεσόγειο,
αδιανόητες συνθήκες διαβίωσης και ντροπιαστικές ει-
κόνες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως τη Μόρια,
τη Νέα Καβάλα και αλλού. Με τα σύνορα κλειστά και
μία Ευρώπη φρούριο, άνθρωποι εγκλωβίζονται καθημε-
ρινά χωρίς χαρτιά και δικαιώματα.
Απέναντι σε αυτό το ζόφο, ως ελάχιστη απάντηση, στή-
νονται στη βάση των κοινωνικών αναγκών αλληλέγγυες
δομές φιλοξενίας και στέγασης μέσα από κοινούς αγώ-
νες ντόπιων και μεταναστών, πρωτοβουλίες κόσμου
του κινήματος και όσων τρέχει ακόμα αίμα στις φλέβες
τους. Σε αυτές δημιουργούνται διαπολιτισμικές σχέσεις
συνύπαρξης εντός του εχθρικού περιβάλλοντος των δια-
κρατικών πολέμων και των εθνοκεντρικών αφηγήσεων.
Τέτοιες δράσεις και δομές σαφώς ενοχλούν τον κρατικό
μηχανισμό αφού μέσα από αυτές ξεπηδούν αντιστάσεις,
ανατρεπτικός λόγος και δράση ενάντια στη βαρβαρό-
τητα. Λυσσάνε γιατί κάποιοι αυτοοργανώνουν τη ζωή
τους μακριά από λογικές ιεραρχίας, εμπορευματοποίη-
σης και ανάθεσης. Γι’ αυτούς ακόμα και οι βασικές μας
ανάγκες (σίτιση, στέγαση, περίθαλψη) είναι εμπορεύ-
ματα που οποίος αδυνατεί να τα αγοράσει αποκλείεται
από αυτά. Λυσσάνε γιατί κάποιοι αποφασίζουν να δώ-
σουν ξανά ζωή σε εγκαταλελειμμένα κτίρια της πόλης.
Έτσι λοιπόν με αρωγούς τα συστημικά ΜΜΕ δημιουρ-
γούν το κατάλληλο κλίμα για να πραγματοποιηθεί η ει-
σβολή και εκκένωση των καταλήψεων.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚOΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠOΛΗ ΜΑΣ
Εμείς από την πλευρά μας έχουμε ακόμα νωπή τη μνή-
μη της εκκένωσης του κτιρίου Παπαδοπέτρου το 2010.
Ενός χώρου που σφραγίστηκε από την καταστολή, παύ-
οντας έτσι να λειτουργεί σαν τόπος συνάντησης πολι-
τικών και πολιτιστικών ομάδων. Υπενθυμίζουμε ότι το
συγκεκριμένο κτίριο λειτούργησε ως τόπος δράσης
θεατρικών και άλλων ομάδων των φοιτητών που συ-
νέδεσαν την κοινωνική τους ζωή με τη ζωή της πό-
λης. Ακόμα αποτέλεσε κέντρο αγώνα των φοιτητών
το 2006, των 15 μεταναστών απεργών πείνας το 2008
και φυσικά της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Σήμερα δεν
θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και η κατάληψη της
Rosa Nera, η οποία βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο με
διάφορες κατά καιρούς προφάσεις, ενώ παράλληλα επι-
χειρείται η εκποίηση της σε ξενοδοχειακούς ομίλους.
Δεδομένου του κλίματος γενικευμένης καταστολής και
στοχοποίησης των καταλήψεων που επικρατεί σε συν-
δυασμό με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα γύρω από
την εκποίησή της είναι επιτακτική η ανάγκη υπεράσπι-
σής της. Η κατάληψη αυτή είναι μία κινηματική υποδο-
μή η οποία λειτουργεί ως ανοιχτός χώρος συνάντησης
και ζύμωσης απελευθερωτικών ιδεών, ως χώρος αντί
ιεραρχικών πολιτικών διαδικασιών, αλλά και πολιτικής
υποστήριξης των μειονοτήτων και των προσφύγων.
Δεν θα αφήσουμε την κρατική καταστολή να ποινικο-
ποιήσει όσες και όσους αντιστέκονται και επιλέγουν να
ζουν και να αναπνέουν σε αυτό το μέρος του πλανήτη.
Δεν θα αφήσουμε την καταβόθρα του κέρδους και του
τουρισμού να καταπιεί τα ζωντανά κομμάτια αυτής της
πόλης.

Θα υπερασπιστούμε τη Rosa Nera,
τους αυτοοργανωμένους χώρους, τις δομές
και τον κόσμο του κινήματος.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
και τους αυτοοργανωμένους χώρους

Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες

Θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους
Να σπάσουμε τον τρόμο

Συνέλευση αλληλέγγυων συντρόφων/ισσών