Συναυλία οικονομικής ενίσχυσης της κατάληψης Ευαγγελισμού στο θερινό καφενείο (11/7)

Στο θερινό καφενείο της Πέμπτης 11 Ιούλη οι Yar Aman θα παίξουν για την οικονομική ενίσχυση των οικοδομικών εργασιών -που είναι ζωτικής σημασίας και έχουν ήδη ξεκινήσει από την πρώτη του μήνα- στο κτήριο της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο.

Η κατάληψη Ευαγγελισμού είναι ένας χώρος με συνεχή ιστορία 17 ετών στο ελληνικό αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα. Από το Μάη του 2002 μέχρι σήμερα έχει δώσει μικρές και μεγάλες μάχες προσθέτοντας ένα μικρό λιθαράκι στο μωσαικό της Αναρχίας στην Ελλάδα. Τον Ιούλη του 2008 είχε δεχθεί τελεσίγραφο και απειλή εκκένωσης από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το ίδιο και το Γενάρη του 2013 στα πλαίσια της επιχείρησης σκούπα του Δένδια. Και στις δύο περιπτώσεις σηκώσαμε το γάντι και χάρη στη αλληλεγγύη του κινήματος καταφέραμε να το φτάσουμε μέχρι εδώ. Πέρα όμως από την κρατική καταστολή αυτοί οι χώροι απαιτούν μια συνεχή ενασχόληση και βελτίωση ώστε να καλύπτουν τις κινηματικές ανάγκες. Το καλοκαίρι του 2015 αναλάβαμε να επισκευάσουμε την πρόσοψη του κτηρίου βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και φυσικά του κινήματος που το στήριξε. Αυτό το καλοκαίρι βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι για τη βιωσιμότητα των κινηματικών υποδομών.

Τα τελευταία χρόνια η κτιριακή υποδομή της Κατάληψης Ευαγγελισμού αντιμετωπίζει μια σειρά από προβλήματα, με πιο σοβαρό την οξείδωση των κολονών στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Η κατάσταση των κολονών έχει επιδεινωθεί σε σημείο που αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα θέτει σοβαρό ζήτημα στατικότητας του κτιρίου. Εδώ και ένα χρόνο έχει ξεκινήσει η διαδικασία σχεδιασμού της αποκατάστασης των ζημιών. Οι κακές καιρικές συνθήκες όμως έχουν επιδεινώσει το πρόβλημα τους τελευταίους μήνες και αν οι δουλειές δεν ολοκληρωθούν μέσα σε αυτό το καλοκαίρι, σωβεί ο κίνδυνος κατάρρευσης μέρους του κτιρίου, αναγκάζοντας μας να αναλάβουμε άμεση δράση.

Στον Ευαγγελισμό μπορεί κανείς να βρει μια πανσπερμία ομάδων θεωρίας, δράσης και συλλογικής επιβίωσης: αναρχικές και αντιεξουσιαστικές πολιτικές ομάδες, ομάδες αντιπληροφόρησης, αντιφασιστικές συνελεύσεις, εργατικά σχήματα, φεμινιστικές συλλογικότητες, συνελεύσεις ενάντια στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, συνελεύσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, κολεκτίβες εργασίας, βιβλιοθήκη και χώρο διανομής βιβλίων, γυμναστήριο, στούντιο μουσικής και άλλους χώρους μελέτης και δραστηριοτήτων. Ο Ευαγγελισμός είναι οι συνειδήσεις και οι πράξεις που γεννήθηκαν,γεννιούνται και θα προσπαθήσουμε να είναι και αυτές που θα γεννηθούν στο μέλλον.Η εδαφικοποίηση του αναρχικού αγώνα διαμέσου αυτού του κτηρίου αποτελεί αφενός ένα ανάχωμα-σημείο αναφοράς για την πόλη του Ηρακλείου και την Κρήτη, αφετέρου ένα ζωντανό κομμάτι των αυτοοργανωμένων χώρων στην Ελλάδα. Τέλος για εμάς ο Ευαγγελισμός είναι ένα ανοιχτό στοίχημα το οποίο εξελίσεται. Αυτό το στοίχημα δεν είναι άλλο από την συνύπαρξη με συντροφικούς και ειλικρινείς όρους όλων των τάσεων σε κοινό τόπο.

“Πονάει το μυαλό μου” από τις Τσιριτσάντσουλες στις 16 και 17 Ιουλίου

Την Τρίτη 16 και την Τετάρτη 17 Ιουλίου, κατά τις εννιά το βράδυ, στην αυλή της κατάληψης Rosa Nera στο Λόφο Καστέλι, οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν την νέα τους δουλειά “Πονάει το μυαλό μου”, όπως πάντα με ελεύθερη συνεισφορά.

Όπως γράφει και το ίδιο το αυτοοργανωμένο θεατρικό σχήμα: Η παράσταση «Πονάει το μυαλό μου» αποτελεί στην ουσία, τη συνέχεια της παράστασης Τσιριτσάντσουλες-Βαριετέ που είχε ανέβει το 2005. Τότε, με πρότυπο τα κείμενα του Καρλ Βάλεντιν από τις παραστάσεις καμπαρέ που έδινε στο μεσοπόλεμο, είχαμε φτιάξει τα δικά μας κείμενα που τα παρουσιάσαμε σαν ένα σόου Βαριετέ. Τώρα παίρνουμε τα γνήσια κείμενα του μεγάλου γερμανού θεατρίνου και μαζί με κείμενα άλλων δύο θρύλων της παγκόσμιας δραματουργίας, του ρώσου Άντον Τσέχοφ και των Βρετανών Μόντυ Πάιθον, συνθέσαμε τη φετινή μας παράσταση. Η μίξη αυτών των τριών διαφορετικών γραφών φαντάζει ίσως περίεργη. Οι δημιουργοί τους προέρχονται από τρεις τελείως διαφορετικές κουλτούρες και είναι εκπρόσωποι τριών διαφορετικών γενιών κωμικών με σχεδόν μισό αιώνα διαφορά ο ένας από τον άλλον. Κι όμως, διαβάζοντας τα μικρά διηγήματα του Τσέχοφ δεν μπορεί να μην έρθουν στο μυαλό σου εικόνες από τις ταινίες των Πάιθον και όταν βλέπεις τον «Παπαγάλο» των τελευταίων δεν μπορείς να μην ανατρέξεις στο κλασικό «το πουλί και το κλουβί» του Βάλεντιν. Έτσι λοιπόν, έστω κι αν διαφέρουν χρονικά και πολιτισμικά οι δημιουργοί, τα έργα τους συναντιώνται σε ένα ουδέτερο έδαφος. Ένα έδαφος διεθνές και διαχρονικό, αυτό της κωμωδίας. Όχι όμως μιας οποιασδήποτε κωμωδίας, αλλά μιας κωμωδίας που καταρρίπτει τις φόρμες, ανατρεπτική, σχεδόν παράλογη, που είναι δυνατόν τόσο να σε απελευθερώσει και να φέρει την κάθαρση, όσο και να σου κάψει ολοκληρωτικά τον εγκέφαλο.
Αυτό το εύφλεκτο υλικό τολμήσαμε να πάρουμε στα χέρια μας φέτος και ως μια επόμενη γενιά και εμείς κωμικών, μισό αιώνα περίπου μετά τους Πάιθον, να το παρουσιάσουμε μέσα από το πρίσμα της δικής μας ματιάς, ως ένα κωμικό μοντέλο, που επηρέασε κατά πολύ τη σκέψη και τη δημιουργικότητά μας.
Δραματοποιήσαμε τέσσερα διηγήματα του Τσέχοφ και πήραμε σκέτς από παραστάσεις του Βάλεντιν -κυρίως από το μεσοπόλεμο- και από το «ιπτάμενο τσίρκο» των Μόντυ Πάιθον. Χρησιμοποιήσαμε τις τεχνικές του αυτοσχεδιασμού, του κλόουν και της μάσκας και προσπαθήσαμε να αποδώσουμε την ουσία του πνεύματος του μουσικού αυτού και κωμικού θεάτρου που το λένε καμπαρέ.

Παίζουν: Νίκος Γλυκόπουλος, Ντίνα Μαυρίδου, Μαρίνος Μουζάκης
Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Γιούσεφ, Μαρίνος Μουζάκης
Κινησιολογία: Ηρώ Κατσιφλώρου
Σκηνικά: Διονύσης Ματαράγκας
Μάσκες-κοστούμια: Μαρία Μαρκοπούλου
Αφίσα: Δημήτρης Καρλαφτόπουλος
Δραματουργία, σκηνοθεσία, μουσικές επιλογές, παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2019