Η συνέλευση που δημιουργήθηκε για τους κρατούμενους μετανάστες στα Χανιά καλεί σε μικροφωνική την Τρίτη 30 Ιούλη, 18:30, στην Αγορά. Την μικροφωνική στηρίζει η ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης Rosa Nera.
Αναδημοσιεύουμε το σχετικό κείμενο:
Τις δυο τελευταίες εβδομάδες, μετανάστες που συμμετέχουν στα μαθήματα ελληνικών και σε άλλες δραστηριότητες του Στεκιού Μεταναστών, βρίσκοντας καταφύγιο σ’ αυτό, είναι κρατούμενοι στα κελιά του αστυνομικού μεγάρου Χανίων. Πρόκειται για μια καθιερωμένη_καλοκαιρινή κίνηση “εκκαθάρισης” της πόλης από ανθρώπους χωρίς χαρτιά. Στην πόλη που νόμιμη είναι η ανασφάλιστη εργασία και τα απλήρωτα μεροκάματα στο βωμό της τουριστικής ανάπτυξης, νόμιμα είναι τα τραπεζοκαθίσματα – παντού, νόμιμη η καταπάτηση των παραλιών με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Στην πόλη που καλοδεχούμενοι είναι οι τουρίστες και ανεπιθύμητοι οι φτωχοί. Στην πόλη που όσο κι αν καυχιέται για το φιλόξενό της πρόσωπο, άνθρωποι στοιβάζονται στις γνωστές συνθήκες του υπογείου του αστυνομικού μεγάρου, με την κατηγορία της μετανάστευσης.
Προφανώς, το φαινόμενο δεν περιορίζεται τοπικά, ούτε το συναντάμε μόνο την καλοκαιρινή σεζόν, αλλά τελευταία πύκνωσαν και σε άλλες περιοχές οι συλλήψεις μεταναστών χωρίς χαρτιά, με άγνωστο χρόνο κράτησης, γνωστές από παλιά με το αποκρουστικό όνομα «επιχειρήσεις-σκούπα». Πρόκειται για ένα από τα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, της αστυνομικής και στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών και των προσφύγων. Απελάσεις, τείχη, συρματοπλέγματα, περιορισμός, στρατιωτικές επιχειρήσεις, hotspots, παράνομες επαναπροωθήσεις, αναχαιτίσεις, ατελείωτα παζάρια και οι άθλιες διαπραγματεύσεις -όπου οι ανθρώπινες ζωές είναι αριθμοί- και προφανώς συμμετέχει επίσημα και το ελληνικό κράτος σ αυτές.
Επειδή οι παραπάνω καταστάσεις είναι καθημερινή εικόνα στις ειδήσεις, ίσως η περίπτωση 10 κρατούμενων «παράτυπων» μεταναστών να μη φαντάζει τρομακτική και ανοίκεια. Όμως, ας προσπαθήσουμε όλες και όλοι να μπούμε στη θέση τους – σίγουρα κάποιοι απ’ τους προγόνους μας υπήρξαν θύματα αντίστοιχων απάνθρωπων μέτρων – και να αντισταθούμε στην εξοικείωση με τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται. Δεν είναι εγκληματίες, είναι άθλιο να στερούνται την ελευθερία τους επειδή για τις κρατικές αρχές πρέπει να είναι για πάντα αόρατοι. Ανάμεσά τους φυσικά είναι άνθρωποι που δυσκολεύονται να βεβαιώσουν με έγγραφα την παραμονή τους στη χώρα μας, αν και δουλεύουν στον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια, και κάπως έτσι αποκλείονται από τη διαδικασία νομιμοποίησης. Αφού για να αποκτήσουν χαρτιά πρέπει να έχουν ένσημα και επομένως ασφάλιση, ΑΜΚΑ, τα οποία όμως ένσημα δεν τα κολλάνε οι εργοδότες όπως συνήθως συμβαίνει στην ελληνική επικράτεια. Αυτός ο παραλογισμός τους μετατρέπει δύο φορές σε «μη-ανθρώπους» για τα μάτια του νόμου, εκ των προτέρων κατασκευασμένοι «ένοχοι»: από τη μία μεριά αντικείμενα των μηχανισμών δίωξης, από την άλλη μεριά αντικείμενα εκμετάλλευσης, μέσω της μαύρης εργασίας. Αν προσθέσουμε επίσης ότι η υποβολή αιτημάτων, για την απόκτηση ασύλου, γίνεται αποκλειστικά μέσω skype, όπου σπανίως κάποιος βρίσκει σειρά λόγω της υποστελέχωσης των υπηρεσιών και προφανώς της προαποφασισμένης απόρριψης της πλειοψηφίας των αιτημάτων τότε καταλαβαίνουμε ότι η κατηγορία «δεν έχει χαρτιά», συνοδεύει αναγκαία την πλειοψηφία των μεταναστριών/μεταναστών/προσφύγων από τη στιγμή που πατάνε σε αυτόν τον τόπο και συνάμα τους καθιστά μη-ορατούς, μη-ανθρώπους, μόνιμα αντικείμενα πειραματισμών της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού που εκλύουν οι πρακτικές του «πολιτισμένου ευρωπαϊκού κόσμου» και προφανώς και του ελληνικού κράτους
Να αφεθούν ελεύθεροι οι μαθητές, οι φίλοι και συνοδοιπόροι μας!
Χαρτιά στους μετανάστες, άσυλο στους πρόσφυγες!
Ελευθερία μετακίνησης για όλους και όλες!
Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος!
Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών
