Το θερινό σινεμά στο αίθριο της κατάληψης ξεκινά τις προβολές του την Παρασκευή 2 Αυγούστου στις 9:00 μ.μ. με μια θεματική πέντε ταινιών που φέρει τον εύγλωττο τίτλο USA SHIT.
Τέσσερις ταινίες “βιογραφίες” κι ένα ντοκιμαντέρ που λειτουργούν συνδυαστικά για να “εξηγήσουν” την σημερινή πραγματικότητα της πολιτικής σκηνής στις ΗΠΑ.
Η συνέλευση που δημιουργήθηκε για τους κρατούμενους μετανάστες στα Χανιά καλεί σε μικροφωνική την Τρίτη 30 Ιούλη, 18:30, στην Αγορά. Την μικροφωνική στηρίζει η ανοιχτή συνέλευση της κατάληψης Rosa Nera.
Αναδημοσιεύουμε το σχετικό κείμενο:
Τις δυο τελευταίες εβδομάδες, μετανάστες που συμμετέχουν στα μαθήματα ελληνικών και σε άλλες δραστηριότητες του Στεκιού Μεταναστών, βρίσκοντας καταφύγιο σ’ αυτό, είναι κρατούμενοι στα κελιά του αστυνομικού μεγάρου Χανίων. Πρόκειται για μια καθιερωμένη_καλοκαιρινή κίνηση “εκκαθάρισης” της πόλης από ανθρώπους χωρίς χαρτιά. Στην πόλη που νόμιμη είναι η ανασφάλιστη εργασία και τα απλήρωτα μεροκάματα στο βωμό της τουριστικής ανάπτυξης, νόμιμα είναι τα τραπεζοκαθίσματα – παντού, νόμιμη η καταπάτηση των παραλιών με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Στην πόλη που καλοδεχούμενοι είναι οι τουρίστες και ανεπιθύμητοι οι φτωχοί. Στην πόλη που όσο κι αν καυχιέται για το φιλόξενό της πρόσωπο, άνθρωποι στοιβάζονται στις γνωστές συνθήκες του υπογείου του αστυνομικού μεγάρου, με την κατηγορία της μετανάστευσης.
Προφανώς, το φαινόμενο δεν περιορίζεται τοπικά, ούτε το συναντάμε μόνο την καλοκαιρινή σεζόν, αλλά τελευταία πύκνωσαν και σε άλλες περιοχές οι συλλήψεις μεταναστών χωρίς χαρτιά, με άγνωστο χρόνο κράτησης, γνωστές από παλιά με το αποκρουστικό όνομα «επιχειρήσεις-σκούπα». Πρόκειται για ένα από τα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, της αστυνομικής και στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών και των προσφύγων. Απελάσεις, τείχη, συρματοπλέγματα, περιορισμός, στρατιωτικές επιχειρήσεις, hotspots, παράνομες επαναπροωθήσεις, αναχαιτίσεις, ατελείωτα παζάρια και οι άθλιες διαπραγματεύσεις -όπου οι ανθρώπινες ζωές είναι αριθμοί- και προφανώς συμμετέχει επίσημα και το ελληνικό κράτος σ αυτές.
Επειδή οι παραπάνω καταστάσεις είναι καθημερινή εικόνα στις ειδήσεις, ίσως η περίπτωση 10 κρατούμενων «παράτυπων» μεταναστών να μη φαντάζει τρομακτική και ανοίκεια. Όμως, ας προσπαθήσουμε όλες και όλοι να μπούμε στη θέση τους – σίγουρα κάποιοι απ’ τους προγόνους μας υπήρξαν θύματα αντίστοιχων απάνθρωπων μέτρων – και να αντισταθούμε στην εξοικείωση με τη βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται. Δεν είναι εγκληματίες, είναι άθλιο να στερούνται την ελευθερία τους επειδή για τις κρατικές αρχές πρέπει να είναι για πάντα αόρατοι. Ανάμεσά τους φυσικά είναι άνθρωποι που δυσκολεύονται να βεβαιώσουν με έγγραφα την παραμονή τους στη χώρα μας, αν και δουλεύουν στον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια, και κάπως έτσι αποκλείονται από τη διαδικασία νομιμοποίησης. Αφού για να αποκτήσουν χαρτιά πρέπει να έχουν ένσημα και επομένως ασφάλιση, ΑΜΚΑ, τα οποία όμως ένσημα δεν τα κολλάνε οι εργοδότες όπως συνήθως συμβαίνει στην ελληνική επικράτεια. Αυτός ο παραλογισμός τους μετατρέπει δύο φορές σε «μη-ανθρώπους» για τα μάτια του νόμου, εκ των προτέρων κατασκευασμένοι «ένοχοι»: από τη μία μεριά αντικείμενα των μηχανισμών δίωξης, από την άλλη μεριά αντικείμενα εκμετάλλευσης, μέσω της μαύρης εργασίας. Αν προσθέσουμε επίσης ότι η υποβολή αιτημάτων, για την απόκτηση ασύλου, γίνεται αποκλειστικά μέσω skype, όπου σπανίως κάποιος βρίσκει σειρά λόγω της υποστελέχωσης των υπηρεσιών και προφανώς της προαποφασισμένης απόρριψης της πλειοψηφίας των αιτημάτων τότε καταλαβαίνουμε ότι η κατηγορία «δεν έχει χαρτιά», συνοδεύει αναγκαία την πλειοψηφία των μεταναστριών/μεταναστών/προσφύγων από τη στιγμή που πατάνε σε αυτόν τον τόπο και συνάμα τους καθιστά μη-ορατούς, μη-ανθρώπους, μόνιμα αντικείμενα πειραματισμών της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού που εκλύουν οι πρακτικές του «πολιτισμένου ευρωπαϊκού κόσμου» και προφανώς και του ελληνικού κράτους
Να αφεθούν ελεύθεροι οι μαθητές, οι φίλοι και συνοδοιπόροι μας!
Χαρτιά στους μετανάστες, άσυλο στους πρόσφυγες!
Ελευθερία μετακίνησης για όλους και όλες!
Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος!
Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών
Ένα σύντομο ιστορικό
Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που ο ξενοδόχος και πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Βασίλης Διγαλάκης προώθησε την εκποίηση των τριών κτιρίων στο λόφο Καστέλι στην εταιρία “Βelvedere Μονοπρόσωπη ΕΠΕ”. Πέρασαν δυο χρόνια από τότε που το τοπικό κίνημα βγήκε στους δρόμους να υπερασπιστεί την κατάληψη Rosa Nera. Να υπερασπιστεί μια κατάληψη ως κινηματική υποδομή, ως τόπο συνάντησης και ζύμωσης απελευθερωτικών ιδεών αλλά και ως σημείο αναφοράς της αντιεμπορευματικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ως χώρο πολιτικής υποστήριξης των μειονοτήτων και φιλοξενίας προσφύγων. Να προστατέψει την τελευταία ελεύθερη -από το εμπόρευμα- πλατεία της παλιάς πόλης των Χανίων, αλλά και την ιστορική μνήμη απέναντι στη χυδαία λογική της τουριστικοποίησης. Τέλος, το κίνημα υπερασπίστηκε τις αντιιεραρχικές πολιτικές διαδικασίες, την κοινωνική και πολιτική αυτονομία μιας συλλογικότητας, που συμμετέχει χρόνια τώρα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Υδρογονάνθρακες-Πόλεμος-Τουριστική Βιομηχανία, αυτά είναι της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία
Η εταιρία που ορέγεται (και με την όρεξη θα παραμείνει) να φτιάξει ξενοδοχείο και να καρπωθεί για λογαριασμό της ένα από τα ομορφότερα σημεία της πόλης ανανέωσε τις ελπίδες της με την βουλευτική εκλογή του πρώην πρύτανη Βασίλη Διγαλάκη, ο οποίος πλέον εκτός από ιδιοκτήτης ξενοδοχείων, είναι και υφυπουργός παιδείας υπεύθυνος για την ανώτατη εκπαίδευση στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η τοποθέτησή του σε αυτό το πόστο δείχνει αφενός τα σχέδια των αφεντικών αλλά και την αντίληψη που κυριαρχεί πλέον στο πολιτικό προσωπικό αναφορικά με την έννοια του πανεπιστημίου και το ρόλο της ακαδημίας συνολικά. Ο Β.Διγαλάκης δεν ήταν ένας πρύτανης “της σειράς”. Αυτό του το αναγνωρίζουμε. Ήταν ο άνθρωπος που θέσμισε την απουσία του φοιτητικού συλλόγου από τις αποφάσεις της συγκλήτου, διετέλεσε πρόεδρος της εταιρείας αξιοποίησης & διαχείρισης της περιουσίας του πολυτεχνείου από όπου πέρασε και η πρόταση για την εκποίηση των κτιρίων στο λόφο Καστέλι, έκλεισε συμφωνίες με τη σχολή Ευελπίδων για μεταπτυχιακά που ενισχύουν την ελληνική πολεμική μηχανή πλάι στην έρευνα για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, στο οποίο χρόνια τώρα το Πολυτεχνείο Κρήτης “δίνει τα φώτα του”, αλλά και την έρευνα για την εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης. Ένας πραγματικός εκσυγχρονιστής! Τη γνώμη μας για το έργο του δεν θα την εκθέσουμε διεξοδικά εδώ,καθώς νομίζουμε πως ήδη έγινε κατανοητό πως πρόκειται για έναν τεχνοκράτη, ο οποίος ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την παιδεία και την ισότητα μεταξύ των φοιτητών του, αλλά μονάχα για την νεοφιλελεύθερη, μιλιταριστική και ταξική εκπαίδευση που παράγει ανεύθυνους εξειδικευμένους επιστήμονες στην υπηρεσία του κεφαλαίου και της αγοράς.
Όσον αφορά τη Rosa Nera, δεν έχουν αλλάξει και πολλά από την τελευταία απειλή της εκκένωσής της. Ο χώρος παραμένει ζωντανός και λειτουργικός. Η συλλογικότητα συμμετέχει σε κάθε προσπάθεια αντίστασης απέναντι στα σχέδια της εξουσίας που υπονομεύουν τη ζωή των “από κάτω”. Βρέθηκε στο πλευρό όσων αγωνίζονται για να γίνει πάρκο το στρατόπεδο Μαρκόπουλου, στην πορεία με αφορμή τη δολοφονία της Ζάκι-Ο αλλά και στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια. Στην πορεία μνήμης της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 αλλά και στην αυθόρμητη πορεία με αφορμή το θάνατο ενός ντελιβερά στα Χανιά. Στις παρεμβάσεις ενάντια στην τουριστικοποίηση της πόλης και την εκδίωξη των κατοίκων από τους τουρίστες. Και πόσα ακόμη που δεν μπορούμε να εκθέσουμε σε μια κόλλα χαρτί. Ως χώρος τα δύο τελευταία χρόνια φιλοξένησε πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων η έκθεση λαϊκής τέχνης από τις ζαπατίστικες κοινότητες του Μεξικού και η εκδήλωση της πρωτοβουλίας για τη δολοφονία της Ζάκι-Ο. Η ανοιχτή συνέλευση της Rosa Nera πραγματοποιείται κάθε δευτέρα στις 9μμ και μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε, πάντα στη λογική της αμεσότητας, της ομοφωνίας και της συνεργασίας.
Η ιστορία που πέρασε σαν οδοστρωτήρας πάνω απ’ τα κεφάλια μας και οι ιστορίες που γράφουν οι αγώνες για ισότητα και ελευθερία
Είναι σημαντικό να αναφερθούμε συνοπτικά και στο ζήτημα που αφορά την ίδια την ιστορικότητα του κτιρίου της κατάληψης. Έχουμε εκθέσει αναλυτικά τη θέση μας για την ιστορική μνήμη και την εργαλειοποίησή της στη μπροσούρα “οι παραλειπόμενοι της ιστορίας” η οποία συνοδεύτηκε με ιστορικό περίπατο όπου αναδείχθηκαν μέρη και γωνιές της πόλης από τη σκοπιά τη δική μας, δηλαδή “των παραλειπομένων” της ιστορίας κι όχι από τη σκοπιά των βασιλιάδων, των πρωθυπουργών, των εξουσιαστών εν γένει.
Καθώς έχει ανοίξει ένας διάλογος αναφορικά με το αν πρέπει ή δεν πρέπει μια συλλογικότητα, που αποτελεί κομμάτι του κινηματικού κόσμου στα Χανιά και συγκεκριμένα του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου τμήματός του να στεγάζεται σε αυτό το κτίριο, νομίζουμε πως οφείλουμε να δώσουμε μια σαφή απάντηση.
Η επιλογή του κτιρίου που ήταν εγκαταλελειμμένο για 20 χρόνια μέχρι να απελευθερωθεί από το ρήμαγμα στο οποίο το πολυτεχνείο κρήτης το είχε καταδικάσει, δεν ήταν τυχαία. Το κτίριο αυτό ιστορικά αποτέλεσε σημείο αναφοράς της τοπικής εξουσίας και των θεσμών της. Από τον πασά των Χανίων και τον πρίγκιπα Γεώργιο τον Β’, ως την παρουσία της κοματαντούρ της Γκεστάπο και της 5ης μεραρχίας του στρατού.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του το κτίριο αποτελεί απελευθερωμένο χώρο και σημείο αναφοράς για την αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης, των μεταναστών και της νεολαίας. Τα χρόνια που η κατάληψη λειτουργεί γράφονται ιστορίες που δεν θέτουν στο επίκεντρο την εξουσία αυτού του τόπου, αλλά συμπυκνώνουν σε ένα χωροχρόνο τον αγώνα εναντίον της. Ο πλουραλισμός των πειραματισμών και των αποτελεσμάτων τους γίνονται δημόσια και δέχονται πάντα δημόσια κριτική.
Πρόκειται για μια ιστορία ζωντανή, μακρυά από μουσειακές αντιλήψεις, η οποία αποτελεί δημιουργία των υποκειμένων που την πραγματώνουν. Κι είναι χιλιάδες ο κόσμος που έχει περάσει αυτά τα 15 χρόνια, έστω και για λίγο, κι έχει συνδράμει σε αυτό το εγχείρημα που λέγεται Rosa Nera.
Η Rosa Nera δεν είμαστε μονάχα εμείς. Είμαστε οι προσπάθειες, όλων των προηγούμενων αλλά και όσων έπονται, για μια κοινωνία ισότητας κι ελευθερίας. Η ευθύνη κι η υπόσχεσή μας είναι μη γίνει η κατάληψη βορά του κράτους και των αγορών. Η Rosa Nera είναι κομμάτι της ιστορίας των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στα Χανιά, κι αυτή η ιστορία δεν σβήνεται με μια “γομίτσα” απειλών και καταστολής. Θα πράξουμε όσα αναλογούν σε αυτή την ιστορία, ώστε να αποτρέψουμε ένα τσούρμο τεχνοκρατών και γιάπιδων να την βυθίσουν στη λήθη.
Η κοινωνία των Χανίων θα χρειαστεί να ξαναπάρει τις αποφάσεις της
Κατάληψη Rosa Nera, Χανιά, Ιούλιος 2019
H Μουσική Αμηχανία, σε συνεργασία με την Στοά 60 πραγματοποιούν την Παρασκευή 12 Ιούλη 2019 το φεστιβάλ Tsurai II στην αυλή της κατάληψης. Λόγω των αυξημένων αναγκών της διοργάνωσης δεν θα μπορούν να παρκάρουν αυτοκίνητα στην αυλή από το πρωί και ο χώρος θα είναι προσβάσιμος μόνο από πεζούς.
Tsurai Fesutibaru Nanbā 2
Ξανά, πολλές καλές μπάντες μαζεμένες στο πιο χάι μπαλκονάκι του χωριού. Μαζί με Στοά από Ηράκλειο και τους:
~ Νόμος 751
~ $oft $kull
~ Koonoopomana
~ Dury Dava
~ Tiffany
Και Dj’s, εκθεσούλα τέχνης, cocktail κλπ, από νωρίς μέχρι αργά.
Το Tsurai II θα βρίσκεται με ελαφρά τροποποιημένο line up στο Ηράκλειο το Σάββατο 13 Ιούλη, στο Πάρκο Καράβολα.
.
