Η 3η και τελευταία συζήτηση στο πλαίσιο της έκθεσης λαϊκής τέχνης από τις ζαπατιστικές κοινότητες θα γίνει με συντρόφους/ισσες που έχουν επισκεφθεί τις εξεγερμένες κοινότητες στην Τσιάπας. Από την προϊστορία του κινήματος, στη φυγή στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, στην ένοπλη εξέγερση του ’94, την στροφή του κινήματος και στην 6η Διακύρηξη της ζούγκλας Λακαντόνα, ως την σημερινή κατάσταση και την δυνητική υποψιοφιότητα της εκπροσώπου του Εθνικού Ιθαγενικού Συμβουλίου.
Καθώς σε πολλά μέρη του πλανήτη τα αφεντικά επενδύουν πλέον όλο και πιο συχνά σε ένα ακρο-δεξιό πολιτικό προσωπικό, ο στρατός, οι δικτατορίες και οι εκατόμβες των νεκρών των πολέμων εμφανίζονται πάλι ως μία ελκυστική πρόταση επίλυσης της καπιταλιστικής κρίσης.
Από τη μεριά μας, και ζώντας σε μια χώρα που οι νοσταλγοί της χούντας έχουν ακόμα ακροατήρια, στεκόμαστε ενάντια σε ότι εκφράζει το παράδειγμα της «ελληνικής αριστεροδεξιάς του Κυρίου»:
Ενάντια στον ατομισμό, τον αριστερό και δεξιό ρατσισμό σε βάρος των μειονοτήτων, ενάντια στην πατριαρχία, ενάντια στη συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε διακρατικούς πολέμους, ενάντια στα παραμύθια εθνικής και βιολογικής ανωτερότητας, ενάντια τις κυρίαρχες εκφράσεις του φασισμού που είναι συνώνυμος με την υποτίμηση της εργασίας και την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.
Για αυτούς τους λόγους στις 17 Νοέμβρη είμαστε στο δρόμο. Αλλά και για την υπεράσπιση της ιστορικής και ταξικής μνήμης της αντιδικτατορικής πάλης και των αντιφασιστικών αγώνων που καπηλεύτηκαν τα αφεντικά, για τους αγώνες που δεν δικαιώθηκαν ακόμα.
Όλες και Όλοι στην Πορεία της 17 Νοέμβρη,
Παρασκευή, στις 18: 00, Πλατεία Αγοράς
