Σάββατο 3/6: συζήτηση-παρουσίαση της κατειλημμένης γειτονιάς Errekaleor, πόλη Gasteiz, χώρα των βάσκων

Κάλεσμα στους φίλους που μάχονται στον κόσμο.

Σας γράφουμε από μια επαναστατημένη γειτονιά, μια περιοχή που ονομάζετεαι Ερρεκαλεόρ (Ξεροπόταμος), που βρίσκεται σε ένα μικρό επαναστατημένο έθνος, την Χώρα των Βάσκων.
Το Ερρεκαλεόρ είναι μια επαναστατημένη γειτονιά, μια περιοχή υπό λαϊκό έλεγχο στην ευρώπη που έχει σταδιακά υφάνει υποστηρικτικά και αυτοδιαχειριζόμενα δίκτυα που αντιπαρατίθενται στον ατομικισμό της αγοράς. Η ιστορία της γειτονιάς ξεκινά πριν 50 χρόνια, όταν εργάτες που μετανάστευσαν στο έθνος μας έχτισαν σπίτια για να εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Η γειτονιά κράτησε την λαϊκή της ταυτότητα για δεκαετίες, μέχρι που θεωρήθηκε κερδοφόρα για τους καπιταλιστές εκμεταλλευτές. Ήθελαν να την κατεδαφίσουν και να χτίσουν πολυτελείς κατοικίες, οπότε έδιωξαν τους νόμιμους κατοίκους και προσπάθησαν να κατεδαφίσουν τη γειτονιά.
Όμως, μια μικρή ομάδα φοιτητών αποφασίσαμε ότι δεν θα επιτρέπαμε, αυτό το μικρό κομμάτι που υπήρχε στα χέρια μας να περάσει στα χέρια των από πάνω. Ξεκινήσαμε να μένουμε σε αυτά τα σπίτια και να οργανωνόμαστε χτίζοντας ένα χώρο λαϊκής αντιπαραθετικής δύναμης μέσα στην καρδιά του συστήματος. Συνεχίσαμε να απαλλοτριώνουμε τα άδεια σπίτια και τη γη του εχθρού και μέχρι σήμερα έχουμε δημιουργήσει μια κοινότητα 150 ανθρώπων: νέοι, φοιτητές, οικογένειες που έχουν έρθει από αλλού… σκιαγραφώντας έναν πολύχρωμο κόσμο. Μεγαλώσαμε σταδιακά, και στήσαμε ακόμη ένα σινεμά, ένα φούρνο, ένα κοινωνικό κέντρο… Σιγά σιγά καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια περιοχή από τις λίγες στην ευρώπη του κεφαλαίου, όπου, όπως λένε και οι σύντροφοί μας οι Ζαπατίστας, οι άνθρωποι έχουν τον έλεγχο και η κυβέρνηση υπακούει.
Όπως ξέρουμε όλοι, οποιαδήποτε μορφή λαϊκής δύναμης είναι, εξ’ ορισμού, αντίθετη στην κατεστημένη εξουσία. Για αυτό το λόγο, στις 18 του Μάη οπλισμένοι αστυνομικοί έκαναν έφοδο στην γειτονιά μας, συλλαμβάνοντας τρεις ανθρώπους, τραυματίζοντας αρκετούς από εμάς και κόβοντας το φως σε όλες τις οικογένειες- συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων και των παιδιών. Είναι το πρώτο βήμα για την έξωσή μας, την κατεδάφιση της γειτονιάς και το χτίσιμο παλατιών πάνω στα ερήπεια των ονείρων μας.
Ακόμη και αν ξέρουμε οτι ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος, έχουμε την ισχυρή αποφασιστικότητα για να αντισταθούμε στη γειτονιά μας. “No pasaran!” φωνάζανε στη Μαδρίτη, που πολιορκούνταν από φασίστες, σχεδόν εκατό χρόνια πριν, με την υποστήριξη συντρόφων που ήρθαν από όλο τον κόσμο. Εμείς σήμερα φωνάζουμε “No pasaran!” και ίσως αν έχουμε υποστήριξη, να μην περάσουν.
Γι αυτό έχει καλεστεί μια διεθνής διαδήλωση στις 3 του Ιουλίου, μια διαδήλωση μέσα στην οποία θα υπάρχει χώρος για πολλές διαδηλώσεις για να υπερασπίσουμε το Ερρεκαλεόρ. Βάζουμε το σύνθημα: “Μας είναι ξεκάθαρο, εμείς οι άνθρωποι είμαστε ζωντανοί” και ζητάμε από τους ανθρώπους να το γεμίσουν με το περιεχόμενο των αγώνων τους, τις λέξεις τους, τους κόσμους τους. Βάζουμε το σκελετό και σας καλούμε να βάλετε τους μυς. Γι αυτό και καλούμε τους συντρόφους που ενδιαφέρονται να έρθουν να διαδηλώσουν για μας με τα συνθήματα και τα αιτήματά τους. Στους φίλους του υπόλοιπου κόσμου: θα σας ήμασταν ευγνώμονες αν μπορούσατε να μας στείλετε μια φωτογραφία, ένα κείμενο, ένα βίντεο ή οποιοδήποτε σημάδι υποστήριξης…
Ας υπερασπιστούμε ό,τι έχουμε χτίσει, ο σκοπός μας δικαιώνει, η ενότητα μας δίνει τη δύναμη.

“Δεν θα περάσουν”!

Για να μας στείλετε υποστήριξη και σήματα αλληλεγγύης: gukargidaukagu@gmail.com

Πληροφορίες για τη γειτονιά και το εγχείρημα μας: https://es.wikipedia.org/wiki/Errekaleor

Ερρεκαλεόρ (Βιτόρια), Δευτέρα, 22 Μαΐου 2017

Συναυλία Aλληλεγγύης στη Rosa Nera Από τους Yar Aman, Πέμπτη 1/6 – Πλατεία Αγοράς

ΟΧΙ   ΣΤΟ   ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ    ΤΩΝ   ΔΗΜΟΣΙΩΝ   ΧΩΡΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ   ΣΤΗΝ   ΚΑΤΑΛΗΨΗ   ROSA  NERA

 

Τον τελευταίο καιρό, ο πρύτανης Β.Διγαλάκης προωθεί το ξεπούλημα της περιουσίας του πολυτεχνείου σε ιδιώτες με το επιχείρημα της εύρεσης χρημάτων για το ίδρυμα. Συγκεκριμένα, μεθοδεύει την παραχώρηση των κτιρίων της παλιάς πρυτανείας και της παλιάς μεραρχίας (που στεγάζεται εδώ και 13 χρόνια η κατάληψη Rosa Νera) σε μια διεθνή ξενοδοχειακή επιχείρηση.

            Η συζήτηση για τους κατειλημμένους χώρους του Πολυτεχνείου Κρήτης, δε μπορεί να γίνει αν δεν προσδιορίσουμε την ίδια τη φύση του «δημόσιου» πανεπιστημίου και τη σχέση του με την κοινωνία και τις ανάγκες της. Τις προτεραιότητες, το περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης, της έρευνας και συνολικά των δραστηριοτήτων που έχει ή οφείλει να έχει το «δημόσιο» πανεπιστήμιο. Η χρήση των χώρων, της υλικοτεχνικής υποδομής, αλλά και της εργασίας που παράγουν φοιτητές και διδακτικό προσωπικό δε μπορεί παρά να αντανακλά το χαρακτήρα του πανεπιστημίου.

Θα περίμενε κανείς ένα “δημόσιο” πανεπιστήμιο να αποτελεί ανάχωμα στην ραγδαία αλλαγή της φυσιογνωμίας της πόλης (άλλωστε η “πόλη” αποτελεί αντικείμενο έρευνας του πολυτεχνείου) και τη βίαιη “τουριστικοποίηση” των δημόσιων χώρων αλλά και των χώρων κατοικίας. Θα περίμενε να πρωτοστατεί στην συζήτηση, να θέτει τον προβληματισμό για τις βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες συνέπειες αυτής της αλλαγής και να τροφοδοτεί την κοινωνία με εργαλεία αντίστασης. Να αφουγκράζεται την απόγνωση των ίδιων του των φοιτητών που δε έχουν σπίτια να μείνουν. Να αποτελεί λειτουργικό κομμάτι της συλλογικής συνείδησης της πόλης.

Θα περίμενε κανείς η τρέχουσα ορολογία των “πανεπιστημιακών λειτουργών” να μην περιλαμβάνει μόνο λέξεις όπως: επιχορήγηση, πρόγραμμα, τζίρος, ανταγωνισμός, ποσοστά, επιχειρηματικότητα, σύνδεση με την αγορά, χρηματοδότες, κοινοπραξίες, κονδύλια, προθεσμίες κτλ. Θα περίμενε να επιζούν ακόμα έννοιες όπως: σύνδεση με τις ανάγκες της κοινωνίας, αλληλεγγύη, κοινωνική και επιστημονική χειραφέτηση, ανεξαρτησία από την αγορά, στοχασμός σε σχέση με τα κοινωνικά προβλήματα και αναζήτηση λύσεων γι’ αυτά. Προτάσεις για την “πόλη” που να μην αφορούν μόνο τα φιλόδοξα επιχειρηματικά σχέδια ξεπουλήματός της, αλλά πρώτα και κύρια την βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτήν.

            Το Πολυτεχνείο Κρήτης  όμως δεν είναι ούτε στο ελάχιστο πραγματικά  δημόσιο. Σύμφωνα με την αντίληψη του χυδαία “αγοραίου” πανεπιστημίου, κάθε τετραγωνικό χιλιοστό του διαθέσιμου χώρου, αλλά ακόμα χειρότερα, κάθε νευρώνας του ανθρώπινου εγκεφάλου, πρέπει να βρίσκεται στη διάθεση της «αγοράς». Οι χώροι όπου οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με την κοινωνία, αλλά και όπου αναπτύσσουν πολύμορφες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες, οι χώροι όπου τελικά οι φοιτητές έχουν περισσότερες πιθανότητες να έρθουν σε επαφή με τη δημόσια παιδεία από ότι στο ίδιο το πανεπιστήμιο, οφείλουν να εκλείψουν. Άλλωστε για τους πανεπιστημιακούς ταγούς είναι κρίμα στα στολίδια της πόλης να φιλοξενούνται μετανάστες απεργοί πείνας, αγωνιζόμενοι άνθρωποι -φοιτητές και μη, πολιτικές και πολιτιστικές ομάδες που δεν έχουν και δε θέλουν τίποτα να πουλήσουν. Τα στολίδια της πόλης οφείλουν να συμβάλουν στην εδραίωση της επιχειρηματικής πανεπιστημιακής γκλαμουριάς και να αποτελούν ένα ακόμα βαγόνι στην “ατμομηχανή” της τουριστικής βιομηχανίας .

Το yar aman στην τετραετή του ύπαρξη βρήκε στη Rosa Nera μια πάντα ανοιχτή και φιλόξενη στέγη, ένα χώρο που φιλοξένησε τις πρόβες και τις παραστάσεις μας, αλλά και ένα χώρο αλληλεπίδρασης με την πόλη που συνέβαλε και συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της ομάδας. Η μουσική και η δράση μας δεν είχε και δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα και στέκεται στον αντίποδα της αγοραίας διασκέδασης. Ως συλλογικότητα διεκδικήσαμε τη χρήση και την επανάκτηση των δημόσιων χώρων προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας.

           Θεωρούμε ότι ένα ακόμα γκλαμουράτο ξενοδοχείο δεν θα λείψει από κανέναν παρά μόνο απ΄ τους εργολάβους και όσους χτίζουν επιχειρηματικές και πολιτικές καριέρες.

Η Rosa Nera όμως θα λείψει, όχι μόνο σε όσους στέγασαν εκεί ένα μέρος των ονείρων, των ιδεών, των ανησυχιών τους. Θα λείψει σε ολόκληρη την πόλη, γιατί όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας της αποτελεί μια διακριτή, κρυστάλλινη και κοινωνικά προσανατολισμένη φωνή. Ένα παράδειγμα αυτοοργάνωσης και αντίστασης στο ξεπούλημα της πόλης, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής της συνείδησης.

                                                                                                       

                                                                                                                                                  ΥΑR AMAN