ΜΠΕΣ ΚΙ ΕΣΥ ΣΕ ΕΝΑ ΑΔΕΙΟ ΣΠΙΤΙ!
ΖΗΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΖΗΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΖΗΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ!!!
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 13/3, το κράτος επιτέθηκε μουλωχτά και μαφιόζικα σε ακόμη δύο κατειλημμένους κοινωνικούς χώρους, στην Αθήνα αυτή τη φορά, στην Βίλα Ζωγράφου και την Στέγη Προσφύγων στην οδό Αλκιβιάδους. Μετά και από τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι που μας πέρασε, έχουμε την συνέχεια μιας κεντρικά και πολιτικά σχεδιασμένης επίθεσης, ενάντια στα αυτόνομα κοινωνικά εγχειρήματα για την κάλυψη της θεμελιώδους ανάγκης για στέγη.
Το μοτίβο της κρατικής επίθεσης είναι ξεκάθαρο: για κάθε μία κατάληψη στέγης που χτυπιέται, καταστέλλεται ταυτόχρονα και μια κατάληψη πολιτικής δράσης. Η κρατική προπαγάνδα θέλει να ταυτίσει το αυτοοργανωμένο κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης στην προσφυγιά, με τον ιστορικό εσωτερικό εχθρό της, την Αντιεξουσία. Και το καταφέρνει αυτό περιορίζοντάς το στα γνωστά μιντιακά στερεότυπα περί κέντρων ανομίας, ούτως ώστε η κρατική διαχείριση του προσφυγικού πληθυσμού να αναλωθεί ανενόχλητη και ανεξέλεγκτη στην πολιτική του εγκλεισμού και της ποινικοποίησης των ξενιτεμένων.
Γνωρίζουμε καλά και από παλιά ότι οι κατειλημμένοι αυτόνομοι χώροι, ακόμα και εκείνοι που στεγάζουν μια αμιγώς αντικαπιταλιστική και αντικρατική δράση, «νομιμοποιούνται» ηθικά και κοινωνικά μονάχα από την ίδια την κοινωνία. Αποτελούν μέρος και εργαλείο του ανταγωνιστικού στην Κυριαρχία κινήματος, και μονάχα ως τέτοιο αντλούν τη δύναμη που θα τους προστατέψει από την επιβουλή καπιταλιστών και κρατιστών. Η κάθε απώλεια κατειλημμένου και απελευθερωμένου εδάφους συνιστά μεν ήττα, αλλά τίποτα δεν τελειώνει με αυτήν. Το ελευθεριακό κίνημα ούτε γεννήθηκε, ούτε αναπτύχθηκε, ούτε επέζησε δεκαετίες τώρα, μέσα στους τοίχους των καταλήψεων. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο να ειπωθεί επ‘ αυτού, όταν όλες οι μεγάλες εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις έχουν και δικούς τους νεκρούς ως λίπασμα.
Γνωρίζουμε καλά ότι οι λογαριασμοί μας με την Κυριαρχία είναι ανεξόφλητοι. Δεν έχει καμία σημασία ποιος κυβερνά και τι δηλώνει ότι είναι. Το πρόσωπο της Εξουσίας μπορεί να αλλάζει, αλλά η ουσία της παραμένει αναλλοίωτη. Αυτή -πράγματι- δεν καταλαμβάνεται, αντιθέτως η ίδια αλλοιώνει και καταλαμβάνει όσους νομίζουν ότι μπορούν να την ασκήσουν «αλλιώς» – διαχειριζόμενοι το κράτος. Οι 130 πρόσφυγες που έμεναν στην Στέγη Προσφύγων στην οδό Αλκιβιάδους, οδηγήθηκαν στο κολαστήριο της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, για να αφεθούν τα μεσάνυχτα στους δρόμους. Αυτό είναι όλο το ζήτημα για την αριστερή κυβέρνηση, παρά τις φτηνές ανθρωπιστικές κορώνες της: οι αυτοοργανωμένες κοινωνικές δομές, οι οποίες τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τις επίσημες κρατικές των εκατομμυρίων ευρώ σε εργολάβους και ΜΚΟ, πρέπει να παταχθούν, να εξαλειφθούν ως αντιπαράδειγμα επιβίωσης μέσα σε μια ανελέητα χτυπημένη και φτωχοποιημένη κοινωνία.
Υπενθυμίζουμε πως στην Ελλάδα υφίσταται μια εντυπωσιακή πρωτιά: στην επικράτειά της υπάρχουν τα περισσότερα παρατημένα και άδεια κτίρια, συγκριτικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, υπάρχει ένα πρόταγμα που έρχεται από πολύ μακριά – που υπερβαίνει τα όρια μιας συγκεκριμένης κοσμοθεωρίας. Ένα πρόταγμα και ένα αίτημα ευρύτερα κοινωνικό, τόσο παλιό όσο και το 8ωρο, η αύξηση των μισθών, τα ατομικά δικαιώματα, η αυτοδιάθεση, οι πολιτικές ελευθερίες: Να μπούμε στα άδεια σπίτια!
Μικροφωνική Αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Παρασκευή 17/3 στις 18:00, πλατεία Αγοράς
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Κατάληψη Rosa Nera