Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Χανίων, Τετάρτη 15 Μαρτίου, 10 π.μ

Βιομηχανία διώξεων της Ασφάλειας Χανίων επεισόδιο …νιοστό.

     Χρόνια τώρα είναι γνωστή η τακτική της ασφάλειας Χανίων, να στέλνει μηνύσεις κατ’ οίκον σε αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος, οδηγώντας τους στις αίθουσες των δικαστηρίων για κάθε λογής αδικήματα, τα οποία κατασκευάζονται επιμελώς στο μπατσομέγαρο. Ορισμένες φορές, πρόκειται για κατηγορητήρια φτιαγμένα τόσο «άτσαλα», που αφορούν ανθρώπους οι οποίοι δεν βρίσκονταν καν στο σημείο όπου διαδραματίστηκαν τα όσα τους καταλογίζονται, πράγμα το οποίο από μόνο του φανερώνει την προσπάθεια ποινικοποίησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Στις 15/03/2017 δικάζονται 7 συναγωνιστές και συναγωνίστριες για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Γενάρη του 2013 στη βιβλιοπαρουσίαση του εθνικιστικού περιεχομένου βιβλίου «ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι;».

     Το εν λόγο βιβλίο γράφτηκε από τον φασίστα – τέως αρχηγό του Γ.Ε.Σ- Φραγκούλη Φράγκο και αφορά κυρίως την καταγωγή των πληθυσμών που κατοικούν εντός της επικράτειας του τουρκικού κράτους. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως όλοι αυτοί οι πληθυσμοί διατηρούν μέχρι και σήμερα διαφορετικές εθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές ταυτότητες. Τι θαύμα! H προσπάθεια ομογενοποίησης του τουρκικού κράτους αποτυγχάνει… Και σίγουρα (θα προσθέταμε) δεν τα καταφέρνει τόσο καλά όσο το ελληνικό.

     Οι εκκαθαρίσεις και οι εκτοπίσεις πληθυσμών που κάνουν όλα τα έθνη κράτη ιστορικά στην προσπάθειά τους να εντάξουν νέα εδάφη στην επικράτειά τους, μήπως δεν συνέβησαν και στην περιοχή όπου τα τελευταία 180 χρόνια λέγεται Ελλάδα;

     Ποιοι έγιναν και γίνονται κρέας για την πολεμική μηχανή και ποιοι ωφελούνται από τις αιματοχυσίες των κρατικών ανταγωνισμών, είναι ερωτήματα που δεν θίγονται από ανθρωποειδή όπως ο Φράγκος. Επίδοξος πραξικοπηματίας και μάρτυρας υπεράσπισης καταδρομέων που φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα σε παρέλαση, η κατασκευή της τάφρου στον Έβρο για κατατρεγμένους από τη φτώχεια και τους πολέμους κι η θερμή του χειραψία με τον Μιχαλολιάκο στη βουλή αποτελούν ορισμένα μόνο από τα «highligths» του Φραγκου.

      Ο ίδιος απλά είχε και έχει μεγάλα σχέδια! Θεωρεί πως η όποια αστάθεια του τουρκικού κράτους τα τελευταία χρόνια αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα. Τι εννοεί άραγε; Να παίξουμε κι «εμείς» πιο ενεργά… πόλεμο. Ο ίδιος τύπος άλλωστε που στη σύντομη -μόλις ένα μήνα- θητεία του ως υπουργός άμυνας έστειλε ελληνική αεροπορία και ναυτικό να συμμετάσχουν στους βομβαρδισμούς της Λιβύης το καλοκαίρι του 2012, δαπανώντας ένα εκατομμύριο ευρώ τη μέρα.

     Μόνο που δεν τρώνε όλοι το κουτόχορτο του εθνικισμού, ούτε στοιχίζονται στις στρατιωτικοποιημένες γραμμές των ελληνικών αφεντικών. Ούτε πόλεμο, ούτε χούντες, ούτε στρατό γουστάρουμε. Κι η παρέμβαση με συνθήματα και τρικάκια ήταν το αυτονόητο που πράξαμε μαθαίνοντας για τη μισαλλόδοξη βιβλιοπαρουσίαση. Ακολούθησε μια μικροσυμπλοκή με κάποιους απ’ τους ακροατές της βιβλιοπαρουσίασης, δηλαδή απόστρατους, στρατιωτικούς, παπάδες και μπάτσους.

     Ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι ο κυριλάτος κυβερνητικός, που εξοντώνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Από τους μετανάστες/ στριες ως τα φτωχότερα τμήματα της ντόπιας εργατικής τάξης. Οι πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή εξελίσσονται παράλληλα με τη στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων στις πρωτοκοσμικές πόλεις. Τύποι σαν τον Φράγκο Φραγκούλη αποτελούν μια ακόμη εφεδρία της κρατικής μηχανής, που βλέπει τις ζωές μας αναλώσιμες, πουλώντας το χιλιοπαιγμένο εργάκι της εθνικοφροσύνης.

     Οι ονειρώξεις για «ανασύσταση του βυζαντίου», πραξικοπήματα κι άλλες ανάλογες μπαρούφες των ντόπιων αφεντικών και των εκπροσώπων τους, βρίσκουν απήχηση στη γενικευμένη πολιτική και συναισθηματική ανεπάρκεια.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ,

ΤΕΤΑΡΤΗ 15/03 στα δικαστήρια Χανίων στις 10:00π.μ