Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Μοχάμεντ Α., Τρίτη 31/1 18:00 μμ στην πλατεία Αγοράς

Αλληλεγγύη στον αγώνα του απεργού πείνας Mοχάμεντ Α.

Από τις 13 Δεκέμβρη 2016, ο αιγύπτιος πρόσφυγας Μοχάμεντ Α. βρίσκεται σε απεργία πείνας με αίτημα την ακύρωση της απόφασης απέλασής του και τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Διώκεται από τη στρατιωτική δικτατορία στην Αίγυπτο, με κίνδυνο να εκτελεστεί, για δημοσιοποίηση βίντεο με δολοφονίες αντιπάλων του καθεστώτος. Η Επιτροπή Προσφυγών απέρριψε το αίτημα ασύλου του δύο φορές, με αποτέλεσμα να επίκειται απέλαση του σε τρίτη χώρα, βάσει της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας.

Κατά την 32η ημέρα απεργίας εισάγεται στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης λόγω της επιδείνωσης της υγείας του, όπου οι γιατροί δέχονται πιέσεις από τους μπάτσους να του δώσουν εξιτήριο, για να συνεχιστεί η διαδικασία απέλασής του. Ο απεργός πείνας, κατά παραβίαση των δικαιωμάτων του, μεταφέρεται στις 23 Γενάρη στο αστυνομικό τμήμα, αλλά μετά από την πίεση αλληλέγγυων και γιατρών επιστρέφει στο νοσοκομείο.

Ο Μοχάμεντ Α., παρότι πρόσφυγας και φυγάς από μια δικτατορία, βρίσκεται στο στόχαστρο του ελληνικού κράτους, λόγω της συνεργασίας του ντόπιου κεφαλαίου με το καθεστώς Σίσι. Στα παραμύθια οι δημοκρατικές ευρωπαϊκές χώρες δεν συνεργάζονται με δικτατορίες. Στην πραγματική ζωή το ελληνικό κράτος γιορτάζει από το 2013 οικονομικές και πολιτικές συμφωνίες με την αιμοσταγή δικτατορία, οι οποίες συνεπάγονται συμφωνίες επέκτασης της ΑΟΖ και επενδύσεις του ελληνικού κεφαλαίου στην Αίγυπτο. Την ίδια στιγμή ο ελληνικός τύπος αποσιωπά τα εγκλήματα της δικτατορίας. Ο Βενιζέλος, ως υπουργός εξωτερικών και πολιτικός πλασιέ του ελληνικού κεφαλαίου, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να επισκεφτούν και να νομιμοποιήσουν τη δικτατορία, ενώ μας πρότεινε μάλιστα να μην έχουμε και δημοκρατικές ιδεοληψίες κρίνοντας με τα δικά μας «στενά» πολιτισμικά πρότυπα μια δικτατορία!

Η αριστεροδεξιά ελληνική δημοκρατία δεν έχει κανένα πρόβλημα με τέτοιου είδους συνεργασίες με ένα καθεστώς όπου τώρα αθωώνει συνεργάτες του καθεστώτος  Μουμπάρακ για τις δολοφονίες κατά την αιγυπτιακή εξέγερση του 2011, ενώ παράλληλα βγάζει αποφάσεις ρεκόρ, όπως το ανεπανάληπτο δικαστικό προηγούμενο 500 καταδικών σε θάνατο μόνο σε μια  μέρα!

Την ίδια στιγμή, οι αιγύπτιοι φυγάδες από την δικτατορία δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες στην Ελλάδα και απελαύνονται με διμερείς συμφωνίες της Ελλάδας με την δικτατορία. Τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου νομιμοποιούν λοιπόν, τη δικτατορία, το εμφύλιο χάος και τις δολοφονίες στην Αίγυπτο. Ευθύνη για τα εγκλήματα και τη νομιμοποίηση της δικτατορίας στην Αίγυπτο έχουμε όλοι. Όχι μόνο ο τύπος και το πολιτικό προσωπικό των αφεντικών που δουλειά τους είναι να κάνουν μπίζνες με μακελάρηδες, αλλά και οι όσοι ανάμεσα μας κάποτε έκαναν την πλατεία Ταχρίρ πολιτικό σύνθημα και τώρα σιωπούν.

Το ελάχιστο που μας αναλογεί είναι να στηρίξουμε τον αγώνα για χορήγηση πολιτικού ασύλου στον απεργό πείνας Μοχάμεντ Α.

Ακολουθεί απόσπασμα που ο απεργός πείνας έγραψε στα μέσα του Γενάρη:

Αν κρίνεται ένοχος όποιος μιλάει για δικαιοσύνη και δυναμώνει τον αδύναμο, όποιος στέκεται αντιμέτωπος με την αδικία, όποιος λέει ΟΧΙ!!!, αν είναι έτσι, δέχομαι την τιμωρία. Προτιμώ να πεθάνω τίμιος, θαρραλέος, αξιοπρεπής και λέγοντας την αλήθεια, παρά να ζήσω χωρίς τιμή, χωρίς αξιοπρέπεια, όντας υποκριτής. Ακόμα και το μισό θησαυρό του κόσμου να κατείχα δεν θα είχε καμία αξία αφού τίποτα απ’ όλα αυτά δεν εξαγοράζεται με χρήματα. Το λοιπόν, όλα αυτά είναι ο άνθρωπος. Αυτός δεν κοιτάζει χρώμα ή θρησκεία. Εδώ είμαστε όλοι ίσοι. Αν τιμωρούμαι επειδή είμαι άνθρωπος, αυτή είναι η ουσία του βασανιστηρίου: Μια ζωή χωρίς τιμή, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Μια ζωή όπου επικρατούν οι δειλοί. Θεέ μου! Πόσο βάρβαρη είναι η τιμωρία της συνείδησης…Θα υπερασπίζομαι τη δικαιοσύνη και την ισότητα, θα παλέψω την αδικία. Θα υποστηρίζω τον αδικημένο. Θα νιώθω τον πόνο των άλλων κι ας κοστίσει αυτό την ίδια μου τη ζωή. Όχι λοιπόν σε μια ζωή δίχως ισότητα!

Θα είμαι η πένα που εκτοξεύει μελάνι δικαιοσύνης ώστε να κερδίσει ο αδικημένος και να κατεδαφιστεί η αδικία.

Πού είναι αυτοί που λένε πως υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Μήπως είναι απλά λόγια και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα; Ψάχνετε την απάντηση; Συγγνώμη, δεν υπάρχει απάντηση.

Αυτή δεν είναι όλη η ιστορία. Είναι ο πρόλογος (22 μέρες) χωρίς τροφή, δεν έχω άλλες αντοχές. Θέλω να σας μιλήσω για το ρατσισμό και την ηθική κάποιων. Να σας πω τι έγινε στην Αίγυπτο. Να σας μιλήσω για όλα…

(ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται στην ιστοσελίδα της ομάδας Musaferat, musaferat.espivblogs.net)

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Μοχάμεντ Α.,  Τρίτη 31/1  18:00 μμ στην πλατεία Αγοράς

Καλούμε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο σε ανοιχτή συνέλευση στην κατάληψη Rosa Nera για κλιμάκωση των δράσεων μετά τη συγκέντρωση.

 

Kατάληψη Rosa Nera,

Συλλογικότητα Azadi

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Χανίων , Τετάρτη 25/1, 9:00

Ακολουθεί κείμενο ενός εκ των δύο συναγωνιστών:
Χανιά, 14 Οκτωβρίου του 2010. Αστυνομικοί της ΔΙΑΣ έκαναν σήμα σε οδηγό δικύκλου να σταματήσει για τροχαίο έλεγχο. Ο 19χρονος μαθητής Στράτος Πατρικάκης προσπάθησε να αποφύγει τον έλεγχο, και ύστερα από μανιώδη καταδίωξη υψηλών ταχυτήτων σε κεντρικούς δρόμους των Χανίων, έχασε τον έλεγχο της μηχανής του και τραυματίστηκε θανάσιμα. Για την ακρίβεια, υπέκυψε μετά από μάχη εβδομάδων στα τραύματά του. Εκείνες τις μέρες ο πατέρας του Πατρικάκη είχε δηλώσει ότι ο γιος του ενδεχομένως να μη σταμάτησε στην υπόδειξη των αστυνομικών από φόβο, επειδή δεν είχε δίπλωμα… Επιπλέον τόνιζε, ότι όταν πήγε στο αστυνομικό τμήμα του ζητήθηκε να υπογράψει χαρτί πως δε θα υποβάλλει μήνυση κατά των αστυνομικών.
Ένα μήνα μετά, μέσα σε πολύ βαριά φορτισμένο κλίμα κατακραυγής για την απόπειρα συσκότισης των ακριβών συνθηκών του δυστυχήματος από την αστυνομία, οργανώθηκε διαδήλωση στην πόλη, η οποία κατέληξε σε μικρής έντασης επεισόδια φίλων και συμπαραστατών της οικογένειας με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες την ακολουθούσαν προκλητικά σε όλη τη διάρκειά της. Μετά από ρίψη δακρυγόνων για να διαλυθεί η πορεία, συλληφθήκαμε εγώ και ένας φοιτητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, για να μας αποδώσουν ό,τι έγινε και -κυρίως- ό,τι δεν έγινε.
Μετά από 5 χρόνια συνεχών αναβολών, τον Γενάρη του ‘15, κριθήκαμε ένοχοι από το πρωτόδικο πλημμελειοδικείο. Η “τυφλή” Δικαιοσύνη, υιοθετώντας πλήρως τις εξωφρενικές μαρτυρίες των ασφαλιτών που έκαναν τη σύλληψη, και αγνοώντας επιδεικτικά τις μαρτυρίες της υπεράσπισης, μας καταδίκασε με πρωτοφανείς ποινές, 16 και 12 μήνες με αναστολή στον καθένα. Πρόκειται για τις πρώτες καταδίκες τέτοιου είδους στα Χανιά εδώ και -κυριολεκτικά- δεκαετίες, και συνιστούν δυστυχώς την ευόδωση μιας βιομηχανίας διώξεων τα τελευταία χρόνια, οργανωμένης από την Ασφάλεια Χανίων, με δεκάδες πολίτες διωκόμενους και με ξεκάθαρη στόχευση την κατασταλτική αντιμετώπιση της κοινωνικής αγανάκτησης και την δημιουργία κλίματος ενάντια στην κοινωνική και πολιτική δράση.
Δύο χρόνια μετά τη βαριά πρωτόδικη καταδίκη μας, την Τετάρτη 25 Γενάρη δικαζόμαστε εκ νέου στο Εφετείο Χανίων για να υπερασπίσουμε την αθωότητά μας απέναντι σε ένα χαλκευμένο κατηγορητήριο – μιλώντας με τους δικούς τους όρους. Διότι με τους δικούς μας, η ασφαλίτικη σκευωρία (που άμεσο στόχο είχε εμένα, παρασέρνοντας μαζί της και τον συγκατηγορούμενό μου), δεν είναι παρά ο ήχος από τις αλυσίδες, οι οποίες ακούγονται μονάχα όταν κινείσαι.
Στο σώμα που αναγνωρίζω ως φορέα δικαιοσύνης, την συλλογική συνείδηση δηλαδή όλων όσων νιώθουν τις αλυσίδες της Κυριαρχίας πάνω τους, δηλώνω με περηφάνια πως πράγματι… εκινήθην! Εκινήθην και κινούμαι, με τις όποιες δυνάμεις και το όποια μυαλά μου, ενάντια στη συνθήκη αδικίας, εκμετάλλευσης και ανισότητας. Εκινήθην και κινούμαι, ενάντια στην βαρβαρότητα και στην σύγχυση, προτάσσοντας μονάχα τον συλλογικό, οριζόντιο και κοινωνικό αγώνα, για την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια.
Χανιά, Γενάρης 2017
Νίκος Μαρκετάκης

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης την τετάρτη 18 γενάρη στα δικαστήρια Χανίων

Την τετάρτη 18 γενάρη στις 9:00 εκδικάζεται στο μονομελές πλημμελειοδικείο χανίων, η εργατική διαφορά (επιθεώρηση εργασίας) για τα δεδουλευμένα που διεκδικούν, οι πρώην εργαζόμενοι της υπόθεσης “κουτουρούκι”. Η δίκη μετά απο δύο αναβολές λογω της απεργίας των δικηγόρων, αναμένεται να πραγματοποιηθεί και θεωρούμε αναγκαία την παρουσία αλληλέγγυων, όπως αρμόζει σε αυτές τις περιπτώσεις.

συγκέντρωση αλληλεγγύης την τετάρτη 18 γενάρη στις 09:00 στα δικαστήρια

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

αλληλέγγυοι/ες απο το χώρο του επισιτισμού