Μήνας: Φεβρουάριος 2013

Καμία μαχητική απεργία δεν ήταν, έτσι κι αλλιώς, «καλή φάση» για τους έχοντες και κατέχοντες. Για να ήταν, έπρεπε να αποδείξουν οι εργάτες/ριες ότι δεν ήθελαν να ανατρέψουν την κυριαρχία των εκμεταλλευτών τους, αλλά ότι απλά διεκδικούν λίγο πιο καλές συνθήκες υποδούλωσης.

 Είναι γνωστό πως η δύναμη των εργατών είναι ακριβώς η παραγωγική τους δύναμη, αυτή δηλαδή που παράγει τον κοινωνικό πλούτο που καρπώνεται μια μειοψηφία που κυβερνά. Έχουμε δει, δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε ξανά, πως η εξουσία φοβάται τις αντιδράσεις των εργατών και γι’ αυτό προσπαθεί να τις καταστείλει με χίλιους δυο τρόπους(ξύλο από τα ματ, επιστράτευση κτλ).

 Οι δυό βασικότεροι τρόποι που χρησιμοποιεί είναι η προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ(κρατικών και ιδιωτικών), που με δημοσιεύματα μας προετοιμάζουν μερικούς μήνες πριν να δεχτούμε τα επιδιωκόμενα μέτρα, και ο έλεγχος των συνδικάτων. Για το πρώτο τι να πούμε, είναι γνωστό ότι οι μέτοχοι των ιδιωτικών καναλιών στην Ελλάδα είναι είτε μεγαλοεργολάβοι είτε εφοπλιστές: αμφότεροι απαλλάσσονται από φόρους, εκπέμπουν τσάμπα -χωρίς αδεία- και κάνουν μπίζνες με τα λεφτά από φόρους, που βαραίνουν τα κατώτερα κοινωνικά στρωμάτων και με την προστασία των οργάνων του που προορίζονταν για την “προστασία” μας. Είναι κομμάτι της ίδιας της ολιγαρχίας που μας κυβερνά. Ο έλεγχος των συνδικάτων, από την άλλη, είναι η μεγάλη επιτυχία όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Η υπουργο-ποίηση συνδικαλιστών είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα αυτής της συνδιαλλαγής.

Όλοι γνωρίζουν ότι η απεργία έχει νόημα μόνο όταν αποτελεί ειλικρινές εκβιαστικό χαρτί προς την κυβέρνηση και τους εργοδότες. Αυτό σημαίνει πως, αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μου, θα συνεχίσω να απεργώ, μέχρι να νικήσω. Συνεπώς, οι μονοήμερες απεργίες που κηρύσσει η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι απλώς για τα μάτια του κόσμου.

Από την άλλη, αυτή τη στιγμή δεν πλήττονται μόνο κάποιοι κλάδοι εργαζομένων. Πλήττονται όλοι οι κλάδοι, αλλά και πέρα από αυτούς, πλήττονται όλες οι δομές πρόνοιας, αφού ξεπουλιούνται σε ιδιωτικές εταιρίες όλες οι δημόσιες παραγωγικές δυνάμεις: γη, νερό κι αέρας. Γι αυτό το λόγο, οποιαδήποτε απεργία γίνει πρέπει να είναι γενική, όλων των κλάδων των εργαζομένων, αλλά και με την υποστήριξη μαθητών, ανέργων, φοιτητών, των πάντων αφού η υπεράσπιση του κοινωνικού πλούτου (φύση, υποδομές, εργασία) είναι ευθύνη όλων.

Εδώ και τρία χρόνια, από τις αρχές του 2010 μέχρι σήμερα, έχουν απεργήσει σχεδόν όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων, συχνά με πολυήμερες απεργίες και όχι απλώς 24ωρες. Ένας-ένας όμως όλοι αυτοί οδηγούνται στην ήττα ακριβώς επειδή μεμονωμένα ο καθένας δεν μπορεί να νικήσει τον συντονισμένο πόλεμο του κράτους, που χρησιμοποιεί την διάσπαση αυτή ως επιχείρημα, αλλά και επειδή πράγματι η απεργία του ενός μπορεί να είναι προβληματική για άλλον κλάδο που δουλεύει. Μια απεργία στα ΜΜΜ, για παράδειγμα, δημιουργεί πρόβλημα σε όσους θέλουν να πάνε στη δουλειά τους. Η λύση σε αυτό είναι πραγματικά απλή: να μην υπάρχουν άλλοι εργαζόμενοι που θέλουν να πάνε στη δουλειά τους!

Η μόνη απεργία που θα είχε νόημα θα ήταν μια Γενική Απεργία Διαρκείας. Απεργία που θα την αποφασίζουν οι εργάτες με συνελεύσεις σε επίπεδο βάσης. Η κυβέρνηση το ξέρει αυτό, και γι’ αυτό οι δυνάμεις καταστολής χτυπούν, για παράδειγμα, εδώ και δύο χρόνια τα απεργιακά μπλοκ των σωματείων βάσης στις πορείες.

Απέναντι σε μια λογική εκτόνωσης και ηττοπάθειας μετά την ψήφιση νομοσχεδίων συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε ψευδοδιλλήματα του τύπου «χρεοκοπία ή συναίνεση». Καλούμε όλους τους εργάτες και μισθωτούς του ν. Χανίων να αυτoοργανωθούν. Όλους τους άνεργους, μετανάστες, μαθητές, φοιτητές σε πολιτική ανυπακοή.

Μιλάμε για αντιϊεραρχικά σωματεία βάσης που παλεύουν για εργατικά συμβούλια, συνελεύσεις γειτονιάς, κοινωνικά ιατρεία, δίκτυα ανταλλαγής, τις κοινότητες αγώνα.Μιλάμε για μαχητικές απεργίες και διαδηλώσεις, απεργιακά ταμεία,  καταλήψεις και εργασιακών χώρων με στόχο τη χρήση τους για την ταξική πάλη. Ώστε όλοι να έχουν δικαίωμα σε επαρκή και ποιοτική τροφή, νερό, στέγη, ηλεκτρικό ρεύμα – θέρμανση, παιχνίδι, ηδονή και απόλαυση.

Αναζητούμε την ουσιαστική επικοινωνία στις σχέσεις μας, στην καθημερινή ζωή όπως και στις απεργίες, στις καταλήψεις, στα οδοφράγματα, και στη συνεχή εξέγερση απέναντι στα αφεντικά, τους εθνικιστές και τους μπάτσους που στηρίζουν την άθλια τάξη αυτού του κόσμου.

Στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στους δρόμους και μέσα στα σπίτια μας εκεί είναι το πεδίο μάχης της ελευθερίας ενάντια στον αυταρχικό έλεγχο, της ισότητας ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, της αλληλεγγύης ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, της αλληλοβοήθειας ενάντια στο αλληλοφάγωμα ανάμεσα στους καταπιεσμένους, του συλλογικού αγώνα ενάντια στον ατομικισμό.

Ούτε βήμα πίσω στις κοινωνικές κατακτήσεις.

Ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα.

Η ενότητα της τάξης των εργαζομένων είναι ο τρόμος των αφεντικών.

Τα μνημόνια και οι κυβερνήσεις θα φύγουν μόνο αν έχουμε συνεχώς στο νου μας πως θα καταστρέψουμε τον καπιταλισμό. Πριν αυτός καταστρέψει τα πάντα.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΑΡΚΕΤΑ ΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ

ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ

Κατάληψη Rosa Nera

Φλεβάρης 2013

 

«…Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο κόσμος του αγώνα. Συλλογικότητες, οργανώσεις, πρωτοβάθμια σωματεία, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, δομές αλληλεγγύης και υποστήριξης σε όποιον το έχει ανάγκη, καθώς και μεμονωμένοι αγωνιστές.  Ένα σύνολο, το οποίο δεν αρκείται στο να μένει απαθές, αλλά επιλέγει να δρα και να προπαγανδίζει συνεχώς, πως ο αγώνας ενάντια σε αυτό το σύστημα είναι πια μονόδρομος, αν θέλουμε να μιλάμε για μία ουσιαστική αλλαγή στις ζωές μας. Ο καθένας παλεύει με τον δικό του τρόπο για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Κύτταρο αυτού κόσμου είμαστε κι εμείς… Ενημερωνόμαστε πως σε βάρος μας έχουν σχηματιστεί αναδρομικά δικογραφίες από την ασφάλεια Χανίων στοχοποιώντας συγκεκριμένους κοινωνικοπολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους. Οι διώξεις αυτές δεν είναι κάτι το μεμονωμένο. Εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο που εξελίσσεται πανελλαδικά…»

Απόσπασμα από την κοινή δήλωση της Πρωτοβουλίας Διωκόμενων για τη Διαδήλωση στις 28/10/11 και την Κατάληψη της Αντιπεριφέρειας το Φλεβάρη του 2012

Το κατηγορητήριο ενάντια στους διαδηλωτές είναι ένα ακόμα αυθεντικό μνημείο αστυνομικής γελοιότητας. Το παρεάκι που μαγείρεψε τις διώξεις, παραδέχεται πως οι διωκόμενοι συμμετείχαν σε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και καταλήψεις με μαζική συμμετοχή και στην συνέχεια επιλέγει μέσα από ένα «ποτ πουρί» όποιον και όποια είναι «γνωστοί στην υπηρεσία» (από τα κινήματα της πόλης, τα πρωτοβάθμια σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους) ώστε να στήσει δίκες. Ενδιαφέρον και ενδεικτικό του επιπέδου των κατήγορων είναι και το εξής: στην αναφορά τους για την παρέμβαση των κινημάτων στην παράτα των αφεντικών στις 28/10/11, οι κατήγοροι μπάτσοι μιλάνε για εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου του 1941!!! Ας τους ενημερώσει κάποιος εκεί στην ασφάλεια Χανίων πως οι αγαπημένοι τους φασίστες ηγέτες της εποχής των ολοκληρωτισμών, επεκτείνανε την παγκόσμια ανθρωποσφαγή στα Βαλκάνια το ’40 και όχι το ΄41, να ξέρουν τουλάχιστον τα βασικά…

Οι διώξεις που στήνουν ασφάλεια και πρόθυμοι εισαγγελείς, ενάντια στους διαδηλωτές στα Χανιά, εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ποινικοποίησης των κινημάτων, της συλλογικής δράσης και των μορφών της εργατικής/ κοινωνικής διαμαρτυρίας. Ενδεικτικά: οι διώξεις σε βάρος μαθητών την 28^η Οκτώβρη του 2010, αγωνιστριών/στων που στήριξαν την απεργία πείνας των 300 μεταναστών τον Φλεβάρη του 2011, κατοίκων του Αποπηγαδιού που αγωνίζονται για τη σωτηρία του βουνού από μεγάλες εταιρίες, αγωνιστών/στριών που συμμετείχαν στην ανακατάληψης του κτιρίου Παπαδοπέτρου.

 Παράλληλα με την υποτίμηση της εργασίας και της ανθρώπινης ζωής, οι εκμεταλλευτές επιχειρούν την παρανομοποίηση των μέσων πάλης των «από κάτω». Αφού τα αφεντικά κατάφεραν μες στη γενική αδιαφορία να νομιμοποιήσουν μια ζωή χωρίς δικαιώματα για το μεταναστευτικό πληθυσμό της εργατικής τάξης, τώρα η υποτίμηση πέφτει όλο και πιο βαριά και στους ντόπιους: εξαθλίωση, κατάργηση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και σιγά σιγά υπονόμευση και των πολιτικών δικαιωμάτων: κατάργηση του ασύλου, επίθεση στις καταλήψεις , επιστράτευση στις απεργίες που κρίνονται «παράνομες», ΕΔΕ σε δημόσιους υπάλληλους αν ασχολούνται με τα πολιτικά, ξύλο και συλλήψεις ακόμα και σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ επειδή μπήκαν στο υπουργείο εργασίας.

Ενάντια στην επίθεση των αφεντικών (εθνικές και υπερεθνικές εργοδοτικές ενώσεις μεγάλων και μικρών αφεντικών) και των λακέδων τους (πολιτικό προσωπικό, στημένοι δημοσιογράφοι, μπάτσοι και φασίστες)  στέκονται τα κινήματα, οι απεργίες, οι επισχέσεις εργασίας, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις στέγης, οι καταλήψεις εργασιακών χώρων, οι επανασυνδέσεις ρεύματος, οι πρακτικές παρεμπόδισης π.χ. μιας παράτας ή μιας έλευσης απεργοσπαστών. Αυτά είναι κάποια από τα μίνιμουμ κατακτημένα,  με αγώνες και αίμα, μέσα αγώνα. Δεν θα τα χαρίσουμε σε κανένα !!!

Αντίθετα. Όχι μόνο υπερασπιζόμαστε τα στοιχειώδη πολιτικά μέσα της ταξικής πάλης αλλά θα πάρουμε πίσω όσα μας έκλεψαν και όσα μας χρωστάνε τα μεγάλα και μικρά αφεντικά από την υπεξαίρεση της εργασίας μας, από το χρόνιο πάγωμα και τις μειώσεις των μισθών μας, από τον εξαναγκασμό μας στην ανέχεια και την ανεργία. Θα κερδίσουμε τα στοιχειώδη που αφορούν τις υλικές μας ανάγκες: ότι αφορά τα συλλογικά δίκαια και τους καθημερινούς μας αγώνες στην εργασία, το μισθό, την ασφάλιση και τις συντάξεις, το δικαίωμα στη στέγαση με ρεύμα και θέρμανση για όλους και όλες, ντόπιους και μετανάστες. Επαναδιεκδούμε τη γενίκευση του ασύλου (τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών σε όλους τους κοινωνικούς χώρους), τη δίκαιη παραγωγή των αγαθών χωρίς αφεντικά και  κερδοσκόπους, να ξαναδώσουμε νόημα στη χαρά της συλλογικής ζωής,  στην έγνοια για το περιβάλλον και τις μελλοντικές γενιές. Αγωνιζόμαστε ενάντια στο εφήμερο και ιδιωτικό κέρδος των καταπιεστών και των πολεμοκάπηλων. Και θα το κάνουμε χωρίς να υποχωρούμε ούτε ένα βήμα πίσω στους αγώνες για το ξεπέρασμα της ταξικής κοινωνίας, για το πέρασμα σε ένα κόσμο ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Η αλληλεγγύη μας στις διώξεις των διαδηλωτών είναι αυτονόητη. Κατηγορούμενοι για μας είναι τα αφεντικά για την υποτίμηση της ζωής μας, και συνένοχοι τους  είναι και τα «καλόπαιδα» της ασφάλειας  που δηλώνουν οπαδοί και ψηφοφόροι του Δένδια ή του Μιχαλολιάκου, λάτρεις των πρακτικών του Ολοκαυτώματος, που συνεργάζονται με τους φασίστες πότε για να συγκαλύψουν τα ρατσιστικά χτυπήματα και πότε για να χτυπήσουν τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα της πόλης.

Αν κάποιοι είναι υπόλογοι στην κοινωνία, αυτοί είναι το οι νεοναζί ασφαλίτες/ αξιωματικοί της ασφάλειας Χανίων που έχουν βασανίσει και απειλήσει ανθρώπους των κινημάτων (στις 25 Μάρτη 2012).

–Καμία δίωξη στους 9 για την κατάληψη της περιφέρειας (Φλεβάρης 2012) και στους 11 για την πορεία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011

–Καμία ΕΔΕ/πειθαρχική δίωξη στους δημόσιους υπάλληλους που εμπεριέχονται στις δικογραφίες.

Να διαδηλώνεις, να μιλάς, να γελάς, να κινδυνεύει η Ελ.Ας.

Εμπρός να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας ζωές, αγώνας ταξικός αντιφασιστικός!

Συγκέντρωση και πορεία, Τρίτη 5/2, 7μ.μ , στην πλατεία της αγοράς.

Όλες και Όλοι την Πέμπτη 7/2, 9 π.μ., στα Δικαστήρια , όπου καλούνται οι διαδηλωτές της 28/10/11 για να απολογηθούν στα πλαίσια της προανακριτικής διαδικασίας.

Κατάληψη Rosa Nera

Φλεβάρης 2013

Όλοι θυμόμαστε τις μεγάλες διαδηλώσεις των τελευταίων 3 χρόνων για την ανατροπή των πολιτικών που μας εξαθλιώνουν. Αφού η συστηματική συκοφάντηση των λαϊκών κινητοποιήσεων δεν φαίνεται από μόνη της να φέρνει αποτελέσματα, ακολουθείται και η “δοκιμασμένη οδός” της ποινικοποίησης των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, σε μια προσπάθεια του κράτους να αποτρέψει τη διεύρυνση και την εξάπλωση των αντιστάσεων . Έτσι βλέπουμε πανελλαδικά εκατοντάδες συλλήψεις όσων τολμούν να εκφράσουν την αντίδρασή τους στην καπιταλιστική λαίλαπα. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, οι ντόπιοι εξουσιαστές ψήφισαν στο «μνημόνιο 3» διάταξη, σύμφωνα με την οποία, οι δημόσιοι υπάλληλοι για τους οποίους εκκρεμεί ΕΔΕ, τίθενται σε αργία για ένα χρόνο. Καταργείται λοιπόν και το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίου…

Στη σημερινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση γίνεται πλέον φανερή η ύπαρξη 2 κόσμων. Από τη μία πλευρά βρίσκεται το καθεστώς (διεθνές και ντόπιο), το οποίο σε συνεργασία με τα αστικά ΜΜΕ, τις δυνάμεις της αστυνομίας (ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ασφάλεια), αλλά και παρακρατικούς φασίστες, επιχειρούν να εμφυσήσουν τον φόβο και την αδράνεια στην κοινωνία. Απώτερος στόχος όλων αυτών είναι να βυθίσουν το λαό στην καταπίεση και την ανέχεια, προκειμένου να εκπληρώσουν τα σχέδια τους για την υλοποίηση ενός ολοκληρωτικού αύριο, όπου τα πάντα θα κινούνται γύρω από το όφελος του κέρδους των αφεντικών.

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ο κόσμος του αγώνα. Συλλογικότητες, οργανώσεις, πρωτοβάθμια σωματεία, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, δομές αλληλεγγύης και υποστήριξης σε όποιον το έχει ανάγκη, καθώς και μεμονωμένοι αγωνιστές. Ένα σύνολο, το οποίο δεν αρκείται στο να μένει απαθές, αλλά επιλέγει να δρα και να προπαγανδίζει συνεχώς, πως ο αγώνας ενάντια σε αυτό το σύστημα είναι πια μονόδρομος, αν θέλουμε να μιλάμε για μία ουσιαστική αλλαγή στις ζωές μας. Ο καθένας παλεύει με τον δικό του τρόπο για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Κύτταρο αυτού κόσμου είμαστε κι εμείς.

Οκτώβρης 2011: Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στο χώρο της παρέλασης, (μετά από κάλεσμα και του συλλόγου δασκάλων και νηπιαγωγών), για να μοιράσει κείμενα, να φωνάξει συνθήματα και εν γένει να διαμαρτυρηθεί για το δυσοίωνο μέλλον που του ετοιμάζουν. Μετά το τέλος της παρέλασης, ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο και ξεκινάει να διαδηλώνει . Ταυτόχρονα δυνάμεις των ΜΑΤ επιτίθενται στον κόσμο χτυπώντας με κλομπ αρκετά άτομα, ενώ λίγα μέτρα πίσω από τη διαδήλωση εμφανίζεται οπλισμένη ομάδα παρακρατικών νεοναζί η οποία προκαλεί επιδεικτικά, προσπαθώντας έτσι να εκφοβίσει όσους αγωνίζονται. Οι παρακρατικοί έφυγαν κυνηγημένοι απ’ το πίσω τμήμα της διαδήλωσης ενώ λίγο αργότερα τα ΜΑΤ αποχώρησαν με τους «επισήμους» και η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε.

Φλεβάρης 2012: Κατά τη διάρκεια 48ωρης γενικής απεργίας στις 10-11 του μήνα ενάντια στο 3ο μνημόνιο, πραγματοποιούνται μεγαλειώδεις διαδηλώσεις, τις οποίες ακολουθούν καταλήψεις σε πολλές πόλεις. Στα Χανιά η τεράστια πορεία στις 10 του Φλεβάρη κατέληξε στην αντιπεριφέρεια, όπου χιλιάδες διαδηλωτές προχώρησαν σε κατάληψη του κτιρίου, απαιτώντας την ανατροπή των μέτρων της κυβέρνησης, κατάληψη η οποία κράτησε 7 ημέρες. Κατά τη διάρκειά της γίνονταν καθημερινές συνελεύσεις των 200-250 ατόμων, που αποφάσιζαν για τη συνέχισή της και για τις διάφορες δράσεις.

Δεκέμβρης 2012-Γενάρης 2013: Ενημερωνόμαστε πως σε βάρος μας έχουν σχηματιστεί αναδρομικά δικογραφίες από την ασφάλεια Χανίων στοχοποιώντας συγκεκριμένους κοινωνικοπολιτικούς και συνδικαλιστικούς χώρους. Οι διώξεις αυτές δεν είναι κάτι το μεμονωμένο. Εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο που εξελίσσεται πανελλαδικά. Στα Χανιά αφορά σε 2 ακόμα δικογραφίες που έχουν συνταχθεί για παρεμφερείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις δηλαδή την παρέλαση της 25ης Μάρτη το 2012 και την ανακατάληψη του κτιρίου Παπαδοπέτρου το Δεκέμβρη του 2010. Όπως επίσης και πλήθος μηνύσεων σε βάρος των κατοίκων του Αποπηγαδιού, που αγωνίζονται για να σώσουν το βουνό και τη γη τους από τις μεγάλες εταιρίες.

Εμείς από τη μεριά μας δηλώνουμε ότι η δίωξή μας είναι πολιτική και όπως όλες οι αντίστοιχες, είναι ξεκάθαρες στρατηγικές κινήσεις που σαν στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν και να φιμώσουν όλο τον κόσμο που αντιστέκεται στη βαρβαρότητα, να ποινικοποιήσουν τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, τις μορφές πάλης του κινήματος και να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς φόβου στην κοινωνία. Πιστεύουμε ότι οι κοινωνικοί- ταξικοί αγώνες και οι συλλογικές μορφές πάλης που κάθε φορά επιλέγονται, δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι, αλλά ΔΙΚΑΙΟΙ.

Δηλώνουμε επίσης ότι θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος τη συμμετοχή μας σε όλες τις κινητοποιήσεις που θα μας επιβάλουν οι συνειδήσεις μας. Η αλληλεγγύη και η θέληση των εργαζομένων, μισθωτών, ανέργων, συνταξιούχων και της νεολαίας, θα αποδειχθεί για μια ακόμα φορά πιο ισχυρή από τους εκάστοτε κυβερνώντες και τους παπαγάλους τους.Καλούμε κάθε συλλογικότητα, κάθε άτομο, κάθε εργατικό σωματείο ή συνδικαλιστικό φορέα, όλο τον αγωνιζόμενο λαό να δείξει την έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράσταση του, να σταθεί δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενη φωνή.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΡΙΤΗ 5/2, 7 μ.μ., ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ 28-10-2011 ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ
ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΣΗΣ, ΠΕΜΠΤΗ 7/2, 9π.μ., ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ